Page 4 - mag_015

ΕDITORIAL
Edito_real

Πάντα πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του. Αρ-
κεί να κοιτάξεις σοβαρά μέσα στο πρόβλημα και θα το λύσεις. (Δε μιλάμε για θέματα

υγείας αν και γι’ αυτά, ακούγονται διάφορα).
Όταν πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει λύση, τότε ή δεν υπάρχει στην ουσία πρόβλημα
ή ό,τι δε λύνεται... κόβεται. Αυτό το τελευταίο, μας το έμαθαν στο σχολείο σαν τη
φράση που ακολούθησε την κίνηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου μπροστά στο πρόβλη-

μα του Γόρδιου δεσμού. Τι σήμαινε αλλά και τι σημαίνει αυτή η απλή και ταυτόχρο-
να τόσο μεγαλοπρεπής πράξη; Σήμαινε και σημαίνει, ότι δεν πρέπει να σταματάμε
μπροστά στις δυσκολίες που είτε μας έχουν δημιουργήσει είτε εμείς δημιουργούμε.
Το Γόρδιο δεσμό, άλλοι τον δημιούργησαν και ο Αλέξανδρος επειδή δε λυνότανε

τον έκοψε, τον κατήργησε.
Ούτε τον παρέκαμψε, ούτε το πολυσκέφτηκε... τον ξεπέρασε! Σήμερα, εμείς, όλοι
εμείς, είναι σημαντικό να σκεφτόμαστε και να πράττουμε το ίδιο.
Ας μη σπαταλάμε τον πολύτιμο χρόνο μας με τα μικρά, να εστιάζουμε στα

μεγάλα, στα δύσκολα, να αδιαφορήσουμε για ό,τι μας κάνει κακό, μας χα-
λάει το συναίσθημα, μας κρατάει κάτω.
Προβλήματα υπήρχαν και θα υπάρχουν, άλλα υπαρκτά και ζωτικής σημασίας, άλλα
4 μικρά, ανούσια και άλλα, θα ζουν μόνο στη φαντασία μας.

Να είστε βέβαιοι, ότι κανείς δε θα μας λύσει κανένα πρόβλημα, αν δεν έχουμε εμείς
συμμετοχή στη λύση και μάλιστα καθοριστική συμμετοχή.
Μην αφήνουμε τη λύση σε σωτήρες, εσείς κι εμείς, είμαστε η λύση.
Από τη στιγμή που θα δούμε και θα συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα τότε θα βρού-

με και τη λύση του. Κάποιοι βολεύονται με το να περνά ο καιρός και ‘μείς να κλεινό-
μαστε περισσότερο στον εαυτό μας και να μη σκεφτόμαστε.
Δε μας ψεκάζουν, ας αφήσουμε τα αστεία.
Αν σταματήσουμε να μιλάμε μόνο με τα τσιτάτα των διαπιστώσεων, αν σταματήσου-

με να είμαστε οι γνώστες των πάντων με τη δύναμη της δήθεν πληροφόρησης που
επιλεκτικά μας δίνει η τηλεόραση, αν σταματήσουμε να «ποτίζουμε» καθημερινά τον
εαυτό μας με αρνητικές σκέψεις και το φόβο που έντεχνα μας έχουν φυτέψει, τότε
κάτι θ’αλλάξει. Τότε, θ’αρχίσουμε να είμαστε φυσιολογικοί και όχι ψεκασμένοι.

Όσοι βολεύονται με τη δική μας εγκεφαλική απραξία, θέλουν να είμαστε αμέτοχοι
σ’αυτά που κάνουν για εμάς, χωρίς εμάς. Ας θυμηθούμε και τους στίχους «...φοβά-
μαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...» και αφού τους θυμηθήκαμε,
ας κάνουμε πράξη τους στίχους «...γυρίζω την πλάτη μου στο μέλλον που φτιάχνετε

όπως θέλετε...» Είπαμε, ό,τι δε λύνεται κόβεται.
Επιβάλλεται να τραβήξουμε την κουρτίνα της ομίχλης που μας κρύβει το αύριο.
Δεν είναι δυνατόν το αύριο να ορίζεται από όλους όσοι δεν έχουν επιχειρήματα
για το πως θα το χτίσουν. Μιλάνε και θέλουν τη βουβή συναίνεσή μας,