Page 91 - mag_37

από το Νικόλα - Αντώνη Πολυκανδριώτη

Μ ια φορά κι ενα καιρό, όχι πολύ μακριά

αλλά ούτε και πολύ κοντά στον κόσμο του ονείρου-
και της φαντασίας, σε ένα βασίλειο που όλοι έμοια-

ζαν διαφορετικοί μα και τόσοι ίδιοι μεταξύ τους,
ζούσε στην ανυπαρξία της μια μικροσκοπική πριγκί-

πισσα. Ήταν τόσο μικρή που κανένας δεν μπορού-
H σε να τη δει, ή έτσι τουλάχιστον νόμιζε η ίδια. Όλη

της της ζωή την σκορπούσε με μικρά μικροσκοπικά
πράγματα, σε ασήμαντα γεγονότα, ισορροπώντας
ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ανάμεσα στο μέτρημα της μοναξιάς σπαταλώντας

ατέλειωτες ώρες κλεισμένη στην κάμαρα των χάρ-

τινων συλλογισμών της προσπαθώντας να ξεκλει-
ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ δώσει τις κλειδαρότρυπες της ψυχής της. Ώσπου

μια μέρα ξαφνικά, όπως ανέλπιστα και ξαφνικά
συμβαίνουν τα περισσότερα πράγματα, αποφάσισε

πως είχε έρθει η ώρα να κάνει κάτι μεγάλο, να με- 91
γαλώσει την στιγμή…

Άνοιξε το τεφτέρι της ζωής να βρει τα χρωστούμε-
να και τα μελλούμενα, για πρώτη φορά το διάβασε

με αισιοδοξία. Μια μυρωδιά καθαρού αέρα έφτασε
στα ρουθούνια της, μια καθαρή σκέψη στο μυαλό

της, μια διάθεση για περιπέτεια.
Άρπαξε την βελόνα των άστρων κι άρχισε να κε-

ντάει τον κόσμο της απο την αρχή μ’ όλες τις ευ-
χές που είχε κρυμένες στην καρδιά της. Άνοιξε τα

φτερά της ζωγραφίζοντας ένα ουρανιο τοξο που
ριζωσε την ελπίδα δίνοντας το πρώτο νόημα στον

ουρανό της…
Χαμογέλασε. Τίποτα δεν ήταν πια ίδιο…Στην θά-
Ο Νικόλας - Αντώνης λασσα σε ένα χάρτινο καραβάκι ταξιδεύει μια ηλια-
Πολυκανδριώτης
γεννήθηκε το 2000, χτίδα… είχε πιστέψει στον εαυτό της, όλα ήταν δυ-

φοιτά στο Καλλιτεχνικό νατά. Όλα φάνταζαν σπουδαία και τα πιο ασήμαντα
Γυμνάσιο Γέρακα και τα πιο μικροσκοπικά…
κι ονειρεύεται ένα αύριο Κατάλαβε πως η ζωή μπορεί ν’ αλλάζει πολλές φο-
γεμάτο τέχνη… ρεσιές αλλά εμείς κρατάμε τα κλειδιά της ευτυχίας.