Page 17 - mag_39
P. 17
τoυ Β_56
από μακριά γιατί η Λήμνος τροφοδότησε
με εργατικά χέρια πολλές χώρες. Η Ελλά-
δα, εκτός από θάλασσα, ήλιο και χαμόγε-
λο είχε και έχει πάντα και ένα Κρόνο που
τρώει τα παιδιά του, ακόμη και σήμερα.
Κάθε που έφευγα από τα Καμίνια για να
πάω στο Μούδρο, με πήγαινε συνήθως ο
παππούς μου με το γάιδαρο και κάποιες
λίγες φορές πήγαινα με το λεωφορείο.
Εκεί ήταν οι γονείς της μητέρας μου. Και
εκεί χαρές, παχνίδια, πάλι παγωτά και
ιστορίες.
Ο πατέρας της μητέρας μου ήταν τραυμα-
τίας πολέμου και είχε περίπτερο. Οι καρα- 17 17
μέλες και οι σοκολάτες γέμιζαν το στόμα
και τις τσέπες μου.
Εκεί έμαθα για την απελευθέρωση του
νησιού στις 8 Οκτωβρίου του 1912 όταν
έφτασε στο Μούδρο ο Ελληνικός στόλος
με επικεφαλής το ναύαρχο Κουντουριώ-
τη. Εκεί, πάντα το φυσικό λιμάνι του Μού-
δρου ήταν ναύσταθμος για τον Αγγλικό
στόλο στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Από εκεί ξεκίνησε και η απόβαση για την
Καλλίπολη με τα τόσα θύματα.
Στο Μούδρο υπογράφτηκε ουσιαστικά το
τέλος του πολέμου το 1918 με τη συνθή-
κη ανακωχής.
Στη Λήμνο ήταν και τόπος εξορίας μετά
από το δικό μας καταστροφικό εμφύλιο
που τα δεινά του μας ταλαιπωρούν ακό-
μα.
Σήμερα η Λήμνος είναι νησί που έχει αυ-
τάρκεια σε πολλά είδη και παρ’ότι έχει
Κάστρο
πλέον και ανάπτυξη στον τουρισμό με
οργανωμένες τουριστικές μονάδες, πα-
ραμένει χωρίς ιδιαίτερες μεταβολές στο
«χρώμα» της.