Page 46 - mag_42
P. 46
ΜΕϊλ ΑΠΟ τΗ γΕΡΜΑΝΙΑ του Γιώργου Λίλλη
Το καράβι
κόσμος
βιού να προσφέρουν μό- Αυτό που εύχομαι να μην μας πλευρά, την φωτει-
νοι τους τα χέρια για τα γίνει το καράβι κάπο- νή, κι όχι στις ψεύτικες
δεσμά. Επίχρυσα αυτά τα τε όπως το ναυάγιο της ελπίδες, στον ατομικισμό,
νέα δεσμά, φανταχτερά, Μέδουσας, όπου οι επι- απαρνούμενοι την άγρια
γυαλίζουν, παραπλανούν. ζήσαντες, πάνω σε μια και σκοτεινή μας εικόνα.
Και τώρα να που φτάσαμε σχεδία, χωρίς φαγητό και Εύχομαι κάποτε αυτό το
να αρχίσουμε να ξυπνάμε νερό, άρχισαν να σκοτώ- καράβι να επιδιορθωθεί,
από τον τηλεοπτικό λή- νουν και να τρώνε τους και να πλεύσει για τον νέο
θαργο, με τρόμο στα μά- πιο αδύναμους. Εύχομαι κόσμο, αυτόν που ήδη
τια, και απορία για το πως κάποτε να πιστέψουμε υπάρχει μέσα μας, στις
βρεθήκαμε εδώ, υποχεί- στην δύναμη της αγάπης, αισθήσεις μας, αλλά που
ρια τραπεζών, ομολόγων του αλτρουισμού και της ξεχάσαμε τις διόδους που
και δανείων. αλληλεγγύης, στην άλλη οδηγούν προς τα εκεί.
46
