Page 45 - mag_42
P. 45
του Γιώργου Λίλλη
λακες. Οι διανοούμενοι. χρήμα, φορέσαμε τα εύ- ξοι για χρόνια προσπάθη-
Και οι ταπεινοί χειρώνα- σχημα της δόξας, εκφέ- σαν να κρύψουν τις πλη-
κτες. Σκαρφαλώνουν από ραμε εντυπωσιακούς λό- γές από τις βιαιοπραγίες
τα εργαστήρια της νόη- γους, παρ΄ όλα αυτά ούτε δυο παγκόσμιων πολέμων
σης στην νεκρή ζώνη, εκεί ένα βήμα δεν καταφέραμε κι άλλων τόσων ανισοτή-
όπου ο χρόνος ως σύνο- προς τον χαμένο παράδει- των, αλλά τον τελευταίο
ρο ή τείχος, τους εμποδί- σο. καιρό δεν αρκεί ούτε αυτή
ζει να εξακριβώσουν μαζί Το καράβι συνεχίζει την η προσπάθεια.
με τα γραφόμενά τους την πορεία του ακυβέρνητο. Κάποιοι άλλοι, πέταξαν
αυτογνωσία. Χωρίς καπετάνιο, μα με στην άκρη τα ρούχα του
Πάνω στο καράβι επι- εκατοντάδες που το παί- δικτάτορα, τα σύμβολα,
κρατεί αναρχία. Αντί να ζουν καπετάνιοι. Στην και το τρομακτικό τους
έχουμε κοινούς στόχους, πραγματικότητα δεν ακο- προσωπείο και φόρεσαν
ομαδοποιηθήκαμε. Σε λουθεί κάποια συγκεκρι- τα καλά τους. Μας μοιά-
θρησκείες και κόμματα. μένη πορεία. Αναζητούμε ζουν κι έτσι δεν τους φο-
Σε βιοτικά επίπεδα. Σε έναν τρόπο να υποτάξου- βόμαστε. Κι όμως, οι στό-
καλούς και κακούς, για με την έπαρσή μας και να χοι τους παραμένουν οι
να είναι πιο εύκολος ο συνεχίσουμε έχοντας έναν ίδιοι: να εξουσιάσουν με 45
διαχωρισμός. Μολύναμε κοινό στόχο, αλλά δεν το κάθε τίμημα τον λαό, να
το πνεύμα και την σάρκα έχουμε καταφέρει. Επι- επωφεληθούν από την
με το να διακηρύσσουμε μένουμε με πείσμα στην εμπιστοσύνη που τους
πίστη στο απόλυτο. Αντί προσωπική μας λύτρωση, δείχνουν. Η ρητορεία τους
να σεβαστούμε τον μι- ξεχνώντας ότι δεν υπάρ- έχει βελτιωθεί στο έπα-
κρό αυτό χώρο, σπάσαμε χει προσωπική λύτρωση κρο, τα μέσα μαζικής ενη-
τα κατάρτια, βεβηλώσαμε αν δεν επιτευχθεί πρώτα μέρωσης, που στο καράβι
την ομορφιά με άσχημα μια συλλογική. παίζουν καίριο λόγο για
κακέκτυπα που θεωρούμε Ένα μέρος του σαπιοκάρα- την εκλεπτυσμένη τους
ότι μας αντιπροσωπεύ- βου πια, ονομάζεται Ευ- προπαγάνδα, κατάφεραν
ουν, άθλιες τσιμεντένιες ρώπη. Σε αυτό γεννήθηκα χωρίς αυτή την φορά την
πόλεις, τείχη και σύνορα. και μεγάλωσα. Γαλουχη- επιβολή των όπλων να
Βρομίσαμε τον λιγοστό μένος σε μια γλώσσα που δημαγωγήσουν, να κα-
αυτό χώρο, στενέψαμε την μιλιέται χιλιάδες χρόνια τακλέψουν, να υποτιμή-
αίσθηση του απέραντου, τώρα, από εκείνους τους σουν, να κυριαρχήσουν.
και στο τέλος, για μια μακρινούς μου πρόγονους Ποιο έξυπνοι αυτοί από
ακόμη φορά στραφήκαμε που ήταν από τους πρώ- τους προκατόχους τους,
ενάντια στον εαυτό μας, τους επιβάτες. Η κουπα- επανέφεραν την σκλαβιά
κάνοντας ανταρσία σε μια στή Ευρώπη έχει μετατρα- με τόσο ήπιο τρόπο που
ειρηνική προοπτική δια- πεί σε μια άθλια γωνιά. οι κάτοικοι εκείνης της
βίωσης. Θεοποιήσαμε το Δεν λέω, κάποιοι επίδο- μικρής γωνίας του καρα-
