Page 24 - mag_42

ΦυσΗΞΕ Ο ΒΑΡΔΑΡΗσ...

Καλώς μας ήρθες

Οκτώβρη!

Ο Σεπτέμβρης φέτος σηματοδότησε μέσα μου, πιο έντονα από
ποτέ, μια καινούρια αρχή. Οι μέρες του ζεστές, τραγανές
24
και ζουμερές σαν ρώγες σταφυλιού, κουβάλησαν ελπιδοφόρα

μηνύματα. Στα πρόσωπα φίλων και γνωστών μαζί με την

αγωνία για το αύριο, είδα να αχνοφέγγει μια ελπίδα για το

σήμερα. Ένας νέος τρόπος σκέψης, νιώθω πως έχει την

τάση να γίνει συλλογική συνείδηση. Να ζήσουμε στο

τώρα, χωρίς αγκυλώσεις, βαρίδια, στερεότυπα, ιδεο-

ληψίες του παρελθόντος. Τα δεινά των Σύριων προσφύγων

βάζουν φρένο στην ενασχόλησή με τη δυσκολία του καθενός
μας μόνο. Οι εκδηλώσεις συμπαράστασης πληθαίνουν εδώ και

σ' ολόκληρο τον κόσμο. Η ανθρώπινη ιστορία για όσους ξέρουν

να τη διαβάζουν και να συγκρατούν στη μνήμη τους τα γεγο-

νότα, επαναλαμβάνεται. Τα χρόνια των "παχιών αγελάδων"

τα διαδέχονταν ανέκαθεν τα χρόνια των "ισχνών αγελάδων".

Και τα πρώτα εκείνα χρόνια εμείς στη χώρα γκρνιάζαμε για

τον καιρό. Θεωρούσαμε πως το χειρότερο το οποίο μπορούσε
να μας συμβεί ήταν μια βροχή. Ή ένα χιόνι. Ή ένας καύ-

σωνας. Μα το χειρότερο είναι άλλο κι αυτό μπορεί να μας