Page 24 - mag_46
P. 24

ΦυσΗΞΕ Ο ΒΑΡΔΑΡΗσ...










                                      Η ΑΛΛΑΓΗ




                     ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ












                                                                Η Συρία είναι εδώ, η Ρουάντα εί-

                                                                ναι εδώ, η Σομαλία είναι εδώ, η

                                                                 Ελλάδα είναι εδώ, η Μικρά Ασία

                                                                 είναι εδώ, το Άουσβιτς είναι εδώ,

                                                                  άχρονα θαρρείς τα βάσανα των αν-
                                                          θρώπων. Θύτες και θύματα πιασμένοι


   24                χέρι–χέρι σε αέναο μακάβριο χορό. Πόσο αίμα ακόμα χρειάζεται
               ο βρικόλακας που λέγεται άνθρωπος για να χορτάσει; Πόσο πόνο

               αντέχουμε σαν συλλογική μνήμη να περνάει στο DNA μας; Πόσα

               αστέρια ραμμένα στο πέτο, πόσες κόκκινα βαμμένες πόρτες για να

               ξεχωρίσουμε «εμείς» από τους «άλλους»; Αδιέξοδο. Δεν μπορώ να

               αλλάξω τον κόσμο όμως έχω καταφέρει επώδυνα και απελπιστικά
               αργά να αλλάξω λίγο τον εαυτό μου. Η αλλαγή βρίσκεται μέσα

               μας. Ξόδεψα χρόνια με την πεποίθηση ότι η συναισθηματική μας

               κατάσταση καθορίζεται αποκλειστικά από  εξωτερικούς παράγοντες.

               Εννοείται φυσικά, πως όταν το περιβάλλον στο οποίο θα βρεθούμε

               είναι χαοτικό, δηλαδή σε κατάσταση πολέμου, πείνας ή μιας μεγά-

               λης φυσικής καταστροφής, τα συναισθήματά μας καθορίζονται από-

               λυτα από τα πραγματικά γεγονότα. Όμως όταν υπάρχει ένα κάπως

               δομημένο μοντέλο κι εφόσον δεν μας συμβαίνει κάτι πραγματικά

               οδυνηρό, όπως μια αρρώστια ή μια απώλεια, η επικέντρωση στα
               αρνητικά δεδομένα τα οποία υπάρχουν γύρω μας, από το πιο μικρό

               μέχρι το πιο μεγάλο είναι στάση ζωής. Όταν αρχίζεις, συνειδητά

               πια, να ψάχνεις τα θετικά και να νιώθεις ευγνωμοσύνη γι’ αυτά,
   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29