Page 19 - mag_46

της Λίνας Ιορδάνου

ενέργεια που πλανάται σα φάντα-
σμα... μυστήριο... πιο κάτω αν πας,
η Μικρολίμνη και το Βιδρονήσι... το
'χουν καταλάβει οι κορμοράνοι... εί-
ναι δικό τους! Πιο πάνω ο Μηλεώνας
με τα σπίτια από λάσπη που λες θα
λιώσουν... μα δε λιώνουν! Ο Λευκώ-
νας και πιο ψηλά το ύψωμα Ναλμπα-
ντίδη κι ο Καλές... πιο πέρα ο Άγιος
Γερμανός κι ο Λαιμός! Δάση... ξέφω-
τα... οι λίμνες! Δε μιλάς. Μόνο ανα-
σαίνεις με όση ανάσα έχει μείνει... και
βλέπεις. Κοιτάς. Φυλάς. Για να 'χεις να
θυμάσαι!
Περνάς από την Πύλη για να πας στον
Άγιο Νικόλαο, τον πιο όμορφο ναό
της Πρέσπας όπως λένε... λένε και για
τη Δασερή, πως ήταν το χωριό φά-
ντασμα...λένε και ιστορίες για τους
αντάρτες, για τη σπηλιά του Ζαχαρι-
άδη όπου μαζευόταν και συνεδρίαζε ο
δημοκρατικός στρατός... περνάς από
μαντριά και στάνες και να σου η Αγια 19
Παρασκευή!
Και το Βροντερό... γύρω θυμωνιές και
πιο πέρα η σπηλιά του Κόκκαλη που
ήταν το νοσοκομείο των ανταρτών και
πήρε τ' όνομά της από τον υπουργό
της κυβέρνησης του βουνού, το για-
τρό Πέτρο Κόκκαλη... Κι ύστερα πάλι,
πλάι στο νερό...
Ψάχνεις λέξεις, έστω μία, να περι-
γράψεις όλο αυτό, όλα αυτά και τ'άλ-
λα τόσα... μα δε βρίσκεις και δεν την
ξέρω κι εγώ να σου την πω... Μόνο
νιώθεις. Στις Πρέσπες υπάρχει το
θαύμα, η υπέρβαση. Είναι πάνω από
σένα, έχει διαπεράσει το μυαλό... το
μόνο που ξέρεις είναι ότι δε χόρτα-
σες... ότι δε χορταίνεις ποτέ εδώ να
κοιτάς.....και ν' ακούς.