Page 10 - mag_46
P. 10
υΠΑΡΧΕΙ λΟγΟσ της Κυριακής Αιλιανού
Την Κυριακή Aιλιανού
την ακούμε κάθε απόγευμα
16:00 -18:00
από το www.toradiofono.gr
ξουμε και να κουβεντιά- ση με τα όρια της ελευθε- Του χρόνου, όλα τα στοι-
σουμε με τα παιδιά και τα ρίας μας. χεία της, που τα κράτησε
ζώα, με τα λουλούδια και Την καταντήσαμε έναν ζωντανά σε τούτη τη μορ-
τα δέντρα, να παίξουμε και καθημερινό -χωρίς καμιά φή ζωής, θα γίνουν παν-
να χαρούμε μεταξύ μας, ελπίδα ανάστασης- θάνα- σέδες, δέντρα, πουλιά,
να κάνουμε έρωτα, να το! ποτάμια...»
απολαύσουμε τη φύση, τις Διότι, αυτός είναι θάνατος!
ομορφιές του ανθρώπινου Ο άλλος, όταν γεράσουμε -Κατάλαβες; Γιατί εμείς
χεριού και του πνεύματος, σε αρμονία και ελευθερία καταλάβαμε και μάλι-
να κατεβούμε τρυφερά με τον εαυτό μας, όταν δη- στα καλά!
μέσα μας, να γνωρίσουμε λαδή παραμείνουμε εμείς, Κι έτσι… αγαπάμε κι ανθί-
τον εαυτό μας και το δι- δεν είναι θάνατος. Είναι ζει. Κι ανθίζει παντού στο
πλανό μας... μετάβαση. Κάστρο μας. Και αυτή η
Όλα, όλα Σαλονικιέ, τ' αφή- Είναι διάσπαση σε μύριες ομορφιά, αρχίζει να βγαί-
σαμε, γι' αυτό το αύριο, άλλες ζωές, στις οποίες, νει κι έξω από το Κάστρο
που δεν θα 'ρθει ποτέ... αν εδώ σε τούτη τη μορφή μας. Αρχίζει να απλώνεται
Μόνο όταν ο θάνατος χτυ- ζωής είσαι ζωντανός, αν παντού! Κι όταν η Αγάπη
πήσει κάποιο αγαπημένο δεν δολοφονήσεις την ου- απλωθεί παντού ξέρεις τι
10 μας πρόσωπο, πονάμε, σία σου, εκεί, θα δώσεις γίνεται ε; Δε θα χρειάζε-
γιατί συνήθως σκεφτό- χάρη κι ομορφιά, όπως ται πια το Κάστρο μας. Δε
μαστε πως θέλαμε να του η Μαρία, που φούνταρε θα υπάρχουν οι απέναντι.
πούμε τόσα σημαντικά προχτές από την ταράτσα Δεν ευδοκιμούν αυτοί σε
πράγματα, όπως: για να μην πεθάνει... περιβάλλον Αγάπης. Μα-
Πόσο τον αγαπούσαμε, Ήρθανε να την πάρουνε, ραίνονται, ξεραίνονται και
πόσο σημαντικός ήταν για και η Μαρία, είπε το "όχι", πεθαίνουν!
μας. με τον πιο αμετάκλητο -Πάντα σου άρεσαν τα
Όμως, τ' αφήσαμε για αύ- τρόπο. παραμύθια.
ριο. Πήγαμε στην κηδεία της. -Πάντα πίστευα στην
Για να πάμε πού ρε Σα- Και τί άκουσα τον παππά Αλήθεια τους…
λονικιέ; Αφού ανατέλλει, να λέει; -Χάρηκα που σε είδα
δύει ο ήλιος, και δεν πάμε "Χοῦς εἶ, καὶ εἰς χοῦν πάντως…
πουθενά αλλού παρά στο ἀπελεύσει"... -Κι εγώ που ήρθες στ’
θάνατο. Και τότε κατάλαβα, πως η όνειρό μου.
Και μεις οι μαλάκες, αντί Μαρία σώθηκε.
να κλαίμε το δειλινό, γιατί
χάθηκε άλλη μια μέρα απ'
τη ζωή μας, χαιρόμαστε! K˘Úȷ΋
Ξέρεις γιατί; Γιατί η μέρα
μας είναι φορτωμένη με A¬ÏÈ·ÓÔ‡
οδύνη, αντί να είναι μια
περιπέτεια, μια σύγκρου-
