Page 51 - mag_48

του Γεράσιμου Γεωργάτου

Όμως ο φετινός Νοέμβρης είναι πολύ διαφορετικός. Τότε έφευγε μια δι-
κτατορία. Ελευθερία, κοινωνική και πολιτική δημοκρατία, ανοχή στο διαφορετικό,
υπεράσπιση του άλλου και των δικαιωμάτων του, αναδύθηκαν, εγκαθιδρύθηκαν
και μεσουράνησαν σε μια Ελλάδα που παρά τις δυσκολίες, οι πολίτες, και ειδικά
οι νεότεροι, αντίκριζαν το μέλλον με αισιοδοξία. Η ανεργία ήταν περίπου άγνωστη
λέξη και η εκπαίδευση εξασφάλιζε όχι μόνο εργασία αλλά και κοινωνική άνοδο. Ο
αυταρχισμός και ο φασισμός αποτελούσαν πια παρελθόν.
Μόνο που το όλο οικοδόμημα στήθηκε σε σαθρά θεμέλια και αυτό το πληρώνουμε
ακριβά σήμερα. Η γενιά του Πολυτεχνείου, με ό,τι αυτή η έννοια μπορεί να περι-
λαμβάνει, και το πολιτικό προσωπικό αυτών των τριάντα και πλέον χρόνων, ενώ
συνέβαλε τα μέγιστα στις ελευθερίες και τα δικαιώματα, δεν κατόρθωσε να αντιμε-
τωπίσει χρόνιες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας. Οι πελατειακές σχέσεις, η
διαφθορά, η διαπλοκή, τα παράλογα συντεχνιακά προνόμια, η ανορθολογική κατα-
σπατάληση πόρων, το αναποτελεσματικό δημόσιο, η κρατικοδίαιτη επιχειρηματι-
κότητα και πολλά άλλα, διευρύνθηκαν στο πέρασμα του χρόνου και μας οδήγησαν
στη σημερινή τραγική κατάσταση. Κυβερνήσεις αιχμάλωτες των πελατών τους και
πελάτες αιχμάλωτοι των πολιτικών πατρόνων τους σε βαλς προς την παρακμή.
Και δυστυχώς η οικονομική κρίση συμπαρασύρει και συρρικνώνει όλο το σύστημα
των αξιών που οικοδομήθηκαν στα μεταπολιτευτικά μετά το Πολυτεχνείο χρόνια.
Η δημοκρατία, η ανοχή στη διαφορετική άποψη, η αποδοχή του άλλου, του ξένου,
του διαφορετικού, δεν θεωρούνται αυτονόητα από όλο και περισσότερους πολίτες.
Λες και η ελληνική κοινωνία έκρυβε στα έγκατά της ένα βαθύ συντηρητισμό που η 51
κρίση τον έφερε στην επιφάνεια. Η ανασφάλεια και ο φόβος είναι κακοί σύμβουλοι.
Η απελπισία οδηγεί σε ακραίες επιλογές που κάποια στιγμή θα τις πληρώσουν και
αυτοί που τις επιλέγουν.
Η χρονική απόσταση από τον αυταρχισμό και το φασισμό του καθεστώτος των
απριλιανών και η απουσία ανάλογης εμπειρίας από τις νεότερες γενιές, διευκο-
λύνει, εν μέσω κρίσης, τις απλοϊκές, βλακώδεις και εύληπτες για τους πολλούς
απαντήσεις των πολιτικών εκπροσώπων του αυταρχισμού και του συγκαλυμμένου
φασισμού της Χρυσής Αυγής. Βεβαίως, το έδαφος προετοιμαζόταν από τις παρα-
λήψεις τριάντα και πλέον ετών. Και σήμερα έκπληκτοι αντικρίζουμε μια κοινωνία
πολύ διαφορετική από εκείνη των πρώτων μεταπολιτευτικών Νοέμβρηδων. Τότε ο
φασισμός έφευγε. Τώρα έρχεται και η κοινωνία φοβισμένη τον ανέχεται και τον ενι-
σχύει πολιτικά αυξάνοντας τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Τη σύγχυση των πολι-
τών την επιτείνει ο κάθε είδους λαϊκισμός, που απαξιώνει συνολικά τη δημοκρατία,
τη Βουλή και το πολιτικό σύστημα, ακόμα και από την πλευρά της Αριστεράς, όταν
μάλιστα σε πορείες ακούγονται συνθήματα του τύπου «η χούντα δεν τελείωσε το 73
…» ή «να καεί, να καεί το μπ…λο η Βουλή».
Η καταρράκωση των αξιών που επί χρόνια θεωρούσαμε σταθερές και αδιαμφισβή-
τητες, ο βαθμιαίος εκφασισμός της κοινωνίας και η ραγδαία άνοδος της εθνικιστι-
κής, ρατσιστικής και αυταρχικής ακροδεξιάς, σημαδεύουν τη φετινή επέτειο του
Πολυτεχνείου. Οι αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ανοχής όπλισαν
τότε μια γενιά για να αποτινάξει το ζυγό του αυταρχισμού και του φασισμού. Αυτές
οι ίδιες αξίες πρέπει να οπλίσουν τη σημερινή νέα γενιά και όλους του ενεργούς
πολίτες για να αποκρούσουν και να αποτρέψουν τον αυταρχισμό και το φασισμό
που έρχεται. Οι αξίες αυτές, διαχρονικά επίκαιρες, είναι που συνδέουν τριάντα εν-
νέα Νοέμβρηδες μεταξύ τους μέχρι σήμερα. [08/NOEMΒΡΙΟΣ 2012]