Page 68 - mag_49
P. 68
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣεΙΣ «Μη διαβάζετε, όπως τα παιδιά, για διασκέδαση ή με σκοπό τη μάθηση,
όπως οι φιλόδοξοι άνθρωποι. Όχι, να διαβάζετε για να ζήσετε».
Gustave Flaubert
σταΜοσ
τσίτσωνΗσ
ΠΕτΕίνοσ
νοτίων
Προαστίων
Εκδόσεις
ΚΡΙΤΙΚΗ
ΧΕρΜαν ΜΕΛΒίΛΛ Την παρατηρώ τώρα πιο σχολαστικά. Τα γαλα-
ΜΠαρτΛΕΜΠΥ νά μάτια της ισορροπούν πάνω από σκουρό-
68 ο ΓραΦίασ χρωμα διογκωμένα ημικύκλια που δείχνουν
Εκδόσεις ΟΔΥΣΣΕΑΣ
να έχουν σχηματιστεί από τα συσσωρευμένα
δάκρυα πολλών χρόνων. Το θολό ξεπλυμέ-
Πριν καιρό, πόσο ακριβώς δεν έχει σημασία, νο βλέμμα της δικαιολογείται εύσχημα από
εγώ γέρος άνθρωπος, μετοίκησα από την έναν προχωρημένο καταρράκτη, αλλά ο πι-
ύπαιθρο στην πόλη, έχοντας γίνει ο αναπάντε- θανότερος λόγος είναι η αχλή του αβέβαιου
χος κληρονόμος ενός παμπάλαιου αρχοντι- μέλλοντος που πασχίζουν να διακρίνουν τα
κού σε κάποιο στενορύμι μιας από τις κάτω μάτια της. Το βλέμμα της δείχνει να διαπερ-
γειτονιές, εκεί όπου άλλοτε ήταν το στέκι της νά το γυαλί της οθόνης και να κουρνιάζει στις
κομψότητας και της μόδας, γεμάτο εύθυμα κέ- κόγχες των δικών μου ματιών. Βλέπω τώρα
ντρα και νυφιάτικες παστάδες· μα τώρα τα πιο αυτά που βλέπει, εκείνη βλέπει ό,τι βλέπω.
πολλά τους μεταμορφωμένα σε λογιστήρια και Σκέφτομαι πως έχει και τα καλά της τούτη η
αποθήκες. Δέματα και κιβώτια σφετερίζονται αρρώστια. Γνωρίζεις κάθε μέρα νέα πρόσω-
τη θέση των καναπέδων· κατάστιχα και λογι- πα. Μόνο που μόλις αρχίζεις να τα συνηθίζεις
στικά βιβλία απλώνονται εκεί όπου άλλοτε τα «φεύγουν» και ξανάρχονται σαν νέα πάλι.
πρωινά βουτύρωναν λαχταριστές φρυγανιές. Στη νέα συλλογή διηγημάτων του, «Πετεινός
Σε τούτα τα παλιά λημέρια οι άλλοτε ένδοξες νοτίων προαστίων», ο Στάμος Τσιτσώνης απο-
μακρύνεται για λίγο από τη χρήση των μαθη-
λουκούλιες μέρες έχουν χαθεί.Κι έτσι αντα- ματικών, ως συνδετικού κρίκου των ιστοριών
μώνουμε, κι έτσι ερωτευόμαστε πάλι… του, αλλά διατηρεί την ίδια ισχυρή δομή και
αφήνεται ξανά στην καλλιέργεια της πυκνής
αφήγησης κρατώντας αμείωτο το χιούμορ,
την ειρωνεία και την ανατροπή. Αυτή τη φορά
συνδέει μεταξύ τους πρόσωπα και καταστά-
σεις, σαν σενάρια ταινιών μικρού μήκους, σε
έναν κόσμο εξπρεσιονιστικό που συγγενεύει
πολύ με τον δικό μας.
