Page 19 - mag_55
P. 19
από τις εκδόσεις
PRINTA
CAPUANA σοΥλιΩτΗσ Γ.
ο μαρΚΗσιοσ τΗσ ανΘολοΓια
ροΚαΒερντινα μεξιΚανιΚΗσ
O Mαρκήσιος της Ροκαβερ- ποιΗσΗσ
ντίνα είναι το πιο επιτυχημέ- Δεν αγαπώ την πατρίδα μου. / Η
νο έργο του Καπουάνα. Σε αφηρημένη αίγλη της / είναι απρό-
αυτό ισορροπούν με επιτυχία HAMSUN σιτη. / Όμως (κι ας ακούγεται
η τάση του προς μια διεισδυ- άσχημα) / θα έδινα τη ζωή μου /
τική και ελαφρώς νοσηρή ψυ- MYστΗρια για δέκα μέρη της, / κάποιους αν-
χολογική έρευνα, το ενδιαφέ- Η πικρία, η τρέλα, το μίσος, θρώπους, / λιμάνια, πευκοδάση, /
φρούρια, / μια ερειπωμένη πόλη, /
ρον του για την καθημερινή η καταφρόνια, οι κακολογίες γκρίζα, τερατώδη, / κάμποσες μορ-
πραγματικότητα της γενέθλι- που παρελαύνουν στα Μυστή- φές της ιστορίας της, / βουνά / –
ρια δεν πρέπει να μας κάνουν
ας γης –της Σικελίας στα τέλη να ξεχνούμε πως ο Χάμσουν και τρία ή τέσσερα ποτάμια.
του 19ου αιώνα–, και η πε- ήταν, πάνω απ’ όλα, ένας λά- José Emilio Pacheco, 19
ριέργειά του για το υπερφυ- τρης της φύσης, ένας μοναχι- «Εσχάτη προδοσία»
σικό, το εξωπραγματικό, την κός άνθρωπος, ένας ποιητής Τα συχνά αντικρουόμενα συ-
ναισθήματα απέναντι σε μια πα-
πνευματιστική εμπειρία. Της της απόγνωσης. Είναι ικανός τρίδα όμορφη και σκληρή, το
αφήγησης προηγείται, ζωντα- να μας κάνει να γελάμε στις πολύμορφο μεξικανικό τοπίο, με
νό και παρόν σε όλη την πλο- πιο απροσδόκητες στιγμές, με- την ιδιαίτερη χλωρίδα και πανί-
κή, το έγκλημα πάθους που ρικές φορές μάλιστα στη μέση δα του καθώς και τον ιδιαίτερο
διέπραξε ο μαρκήσιος, ένας μιας ερωτικής σκηνής – κι όχι ανθρωπότυπό του, η νοσταλγία
για το προκολομβιανό παρελθόν
αριστοκράτης γαιοκτήμονας, πάντα για κάποιον συγκεκρι- και η αναζήτηση της καταγωγής
ο οποίος ζει απομονωμένος μένο λόγο. Μπορεί σ’ ένα δευ- στις ιθαγενικές ρίζες, η κοινωνική
στο αρχοντικό του. Το μυθι- τερόλεπτο ν’ αντιστρέψει μια κριτική και καταγγελία, αλλά και
στόρημα είναι η ιστορία της κατάσταση. Δίνει συχνά την πηγές έμπνευσης διαχρονικές και
μυστικής και άγριας πάλης εντύπωση πως θέλει να ελευ- πανανθρώπινες, όπως ο έρωτας
–τόσο στη «ρομαντική» όσο και
του ενάντια στις τύψεις και θερωθεί, να βγει απ’ το ίδιο στην πλέον αισθησιακή του εκ-
του το πετσί. Όμως, όσο δι-
το φόβο που τον βασανίζουν, εισδυτικό κι αν είναι το πνεύ- δοχή–, η μοναξιά, ο χρόνος, το
που μεγαλώνουν μέσα του μα του, όσο καυστικές κι αν πεπερασμένο του ανθρώπου και
και τον καταβροχθίζουν· μιας είναι οι ιερεμιάδες του, δεν ο θάνατος, είναι ορισμένα μό-
πάλης αδιάκοπης, που περνά μας εμποδίζουν να έχουμε το νον από τα θέματα για τα οποία
απ’ την τρέλα και καταλήγει αίσθημα –τη βεβαιότητα– πως μιλούν οι ποιητές τής ανά χείρας
Ανθολογίας, ο καθένας με το
στη σιωπή. πρόκειται για άνθρωπο που δικό του ξεχωριστό ποιητικό ιδί-
αγαπάει, άνθρωπο που αγα- ωμα και στιλ.
πάει τον έρωτα κι είναι κατα- Πρόκειται για ένα απάνθισμα που
δικασμένος να μη συναντήσει καλύπτει όλο το φάσμα της μεξι-
ποτέ μια ψυχή που να ταιριά- κανικής ποίησης του 20ού αιώνα,
ζει με τη δική του. Ο Χάμσουν από τις απαρχές του και τις καλλι-
είναι αληθινά εκείνος που θα τεχνικές πρωτοπορίες της εποχής
έως τους νεότερους αλλά εξίσου
μπορούσε κανείς να ονομάσει επάξιους εκπροσώπους της...
«αριστοκράτη του πνεύματος».
