Page 57 - mag_58
P. 57
της Μαράννας Κουμαριανού
κυλήσει μαζί του. Μέχρι που το κομμάτι
που έλειπε έμαθε να κυλάει μόνο του. Και
μόλις έγινε αυτό, συνάντησε ένα άλλο
και από τότε κυλούσαν μαζί. Δεν χρειά-
ζονταν ο ένας τον άλλο. Όμως κυλούσαν
μαζί. Και ήταν πιο ευτυχισμένοι.
Γίνεται να είμαι με κάποιον χωρίς να τον
χρειάζομαι; Γίνεται να είμαι σε μία σχέ-
ση και να προσφέρω και να εισπράττω,
όχι λόγω ανάγκης ή έλλειψης αλλά επει-
δή απλά βγαίνει πηγαία και από τους δύο,
χωρίς καμία άλλη ανάγκη; Το κομμάτι που
έλειπε, πριν βρει το Ο, είχε ήδη ολοκλη-
ρωθεί. Έτσι η σχέση τους δεν ήταν σχέση
Είναι ωραίο να θέλουμε στη ζωή μας αν- ανάγκης αλλά συμπόρευση και αμοιβαία
θρώπους και να μην μπορούμε να την συνεισφορά, όπου κανείς δεν «παίρνει»
φανταστούμε χωρίς αυτούς. Όλες οι ου- ή «βιάζει» τον χώρο του άλλου και την
σιαστικές σχέσεις έχουν κάτι από αυτό. πορεία του. 57 57
Όμως, κάποιες φορές, το «χρειάζομαι» Πάμε τώρα σε πιο βαθιά νερά! Στη δεύ-
που βγαίνει, έχει μεγάλο φορτίο και με- τερη κατηγορία έχουμε τη σχέση γονέων
γάλη επιβολή από αυτόν που το λέει. Δη- και παιδιών. Εδώ η περιοχή είναι συνή-
μιουργεί ένα πλαίσιο όπου ο άλλος δεν θως καλυμένη γιατί κανείς γονιός δεν
έχει άλλη επιλογή (ή φαίνεται να μην έχει λέει με λόγια ότι χρειάζεται το παιδί του.
άλλη). Σε στιγμές έντασης, αυτό το «χρει- Συνήθως αναφέρει το αντίθετο. Και σε
άζομαι» θα μπορούσε να γίνει ασφυκτικό αυτό το σημείο είναι η παγίδα. Παρόλο
και αυτός που το εισπράττει να νιώθει ότι που λέμε για τα παιδιά πόσο πρέπει να
πνίγεται και χάνει κάθε δικαίωμα επιλο- μάθουν, να μεγαλώσουν, να αναλάβουν
γής και ελευθερίας. ευθύνες και λοιπά και λοιπά και λοιπά, οι
Πόσο υγιείς μπορεί να είναι σχέσεις που περισσότεροι γονείς το αποτρέπουν!
βασίζονται και διατηρούνται από μια πιε- Η προσπάθεια των γονιών να προστατέ-
στική – και χωρίς άλλη επιλογή – ανάγκη; ψουν τα παιδιά, να τους φτιάξουν ένα πε-
Γιατί τις κρατάμε; ριβάλλον όμορφο, χωρίς κινδύνους, με
Ας το πάρουμε από την ανάποδη: ας όλα όσα τα παιδιά χρειάζονται ή έχουν
θυμηθούμε την ιστορία του Silverstein, ανάγκη, τους κάνει να δημιουργούν ένα
«Το κομμάτι που έλειπε». Το κομμάτι που αποστειρωμένο περιβάλλον όπου το παι-
έλειπε έψαχνε κάποιον να ολοκληρωθεί. δί δε μαθαίνει να αντιμετωπίζει τη ζωή
Χρειαζόταν κάποιον για να μπορεί να αλλά να έχει άλλους να το κάνουν για
είναι καλά. Όσοι όμως κι αν προσπάθη- αυτό!
σαν, κανείς δεν μπόρεσε να δέσει και να Τα παιδιά μεταξύ τους μαλώνουν, χτυπά-
