Page 20 - mag_61

ΤΑΞΙΔΙ

AΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

θέλοντας να κάνει τον αναγνώστη να
παραλληλίσει κάθε δική του απώλεια,

όσο οδυνηρή κι αν είναι, αντιμετωπί-
ζοντάς τη, με τη δέουσα αξιοπρέπεια,

χωρίς ίχνος μεμψιμοιρίας. Η απώλεια
της Αλεξάνδρειας είναι η οδυνηρή

απώλεια...

"...Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί

20 αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές-

την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου

που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου

που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.

Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν

ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,

πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι

με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,

ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,

τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις..."