Page 92 - mag_62
P. 92

ΒΙΒΛΙοπΑρουσΙΑσή


                          «h πeina»


                             Κνουτ Χάμσουν
                                   ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

               πο που μεταβάλλονται από την έλλειψη                  τον βασάνιζαν. Το 1882 ο Χάμσουν με-
               τροφής. Ο αναγνώστης γίνεται ένα με τις               τακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες ζώ-
               περίεργες αντιλήψεις, τις κυκλοθυμικές                ντας κι εκεί μία σκληρά εργασιακή ζωή

               διαθέσεις και τις αλλόκοτες ιδέες του                 χωρίς ιδιαίτερη λογοτεχνική επιτυχία.
               αφηγητή που πεινά.                                    Επέστρεψε  στη  Νορβηγία  το  1888.  Πι-
               «..Σε λίγο θα ξημέρωνε εντελώς. Ήταν                  στεύεται πως οι σκληρές εμπειρίες που
               φθινόπωρο,  στην εποχή  εκείνη όπου                   αποκόμισε στην Αμερική τον επηρέασαν
               όλα  αρχίζουν  να  δροσίζουν,  όλα  αλλά-             βαθιά κι έτσι διαμορφώθηκαν οι μετέπει-

               ζουν χρώμα, όλα πεθαίνουν. Οι φωνές                   τα αντιδραστικές, πολιτικές του απόψεις.
               του δρόμου με τραβούσαν έξω από το                    Λογοτεχνικά επηρεάστηκε έντονα από
               σπίτι. Αυτό το αδειανό δωμάτιο, που το                τα έργα των Γιάκομπσεν,  Στρίνμπεργκ,

               πάτωμα του βούλιαζε και έτριζε όταν                   Νίτσε και  Ντοστογέφσκυ. Ο Ντοστογέφ-
               περπατούσα, μου φαινόταν σαν ένα με-                  σκυ τον έκανε να απορρίψει τον νατου-
               γάλο, ξεχαρβαλωμένο φέρετρο. Η κλει-                  ραλισμό. Άλλα γνωστά έργα του είναι τα :
               δαριά του δεν έκλεινε καλά, και δεν είχε              «Μυστήρια» (1892), «Ο Παν» (1894), «Βι-
               σόμπα. Συνήθιζα να βάζω τις κάλτσες                   κτωρία»(1898), «Κάτω από τα φθινοπω-

               μου κάτω από το πάπλωμα για να στε-                   ρινά άστρα» (1906), «Ένας αλήτης παίζει
   92          γνώνουνε ως το πρωί. Όταν φυσούσε                     με σουρντίνα» (1909), «Παιδιά της επο-

               πολύ και ήταν ανοιχτή η κάτω πόρτα,                   χής τους» (1913) «Το χωριό Σέγκελφος»

               άκουγες παράξενα σφυρίγματα να δια-                   (1915) και η «Ευλογία της γης» (1917). Η
               περνούν το πάτωμα, και οι εφημερίδες                  διεθνής αναγνώριση ήρθε  αφού έλαβε
               που σκέπαζαν τους τοίχους απ τις δυο                  το βραβείο Νόμπελ το 1920.
               μεριές της πόρτας σχιζόντουσαν πολλές                 Ο Κνουτ Χάμσουν αποφεύγεται σήμερα
               φορές ίσαμε ένα πήχυ…» Πόσο τρομερή                   από  μεγάλη μερίδα  του λογοτεχνικού

               είναι η ζωή του νεαρού αυτού συγγρα-                  κατεστημένου λόγω των ακροδεξιών
               φέα και πόσο πολύ πρέπει να αγωνιστεί                 του πολιτικών απόψεων κατά τη διάρ-
               για να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του                 κεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι

               ενώ  προσπαθεί  να  επιβιώσει  σε  έναν               απορίας  άξιο  πως  ένας  τόσο  λαμπρός
               έρημο και μοναχικό κόσμο!                             και ταλαντούχος λογοτέχνης υποστή-
               Σαν έφθασε τα εννέα του χρόνια ο Χάμ-                 ριξε ανοικτά τον Αδόλφο Χίτλερ και την
               σουν έφυγε από την οικογένεια του και                 τότε δωσίλογη Νορβηγική κυβέρνηση κι
               πήγε να εργαστεί για το πλούσιο θείο                  οδηγήθηκε στη πτώση του ως δημόσια

               του. Ο νεαρός Κνουτ  υπέστη κακή μετα-                εικόνα. Προσωπικά υποστηρίζω πως
               χείριση από το θείο του, που τον χτυπού-              πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις πο-
               σε τακτικά και τον άφηνε να λιμοκτονεί…               λιτικές του απόψεις, οι οποίες ευτυχώς

               Ο Χάμσουν αναφερόταν ακόμη και μετά                   δεν αναιρούν την αξία του Χάμσουν ως
               από πολλά χρόνια στον βάναυσο θείο του                λογοτέχνη. Πολλοί σημαντικοί συγγρα-
               και τον θεωρούσε ως κύριο υπεύθυνο                    φείς όπως οι Τόμας Μαν, Φραντς Κάφ-
               για τις χρόνιες, νευρικές ασθένειες που               κα, Μαξίμ Γκόργκι, Στέφαν Τσβάιχ, Χένρι
   87   88   89   90   91   92   93   94   95   96   97