Page 11 - mag_63

της Christine

christina.micheli

μας φέρνει αντιμέτωπους με την πρόσκαιρη ύπαρξή μας. Μικροί θάνατοι
είναι και κάθε λογής χωρισμοί και αποχωρισμοί και είμαστε ανελέητα

εκτεθειμένοι σ’ αυτούς, λόγω της φθαρτής ανθρώπινης φύσης μας. Κρύ-

βει πολύ πόνο το τέλος κι ακόμα δεν έχω βρει τρόπο να συμφιλιωθώ
μαζί του. 11
Γι αυτό αγαπώ τις αρχές, τα ξεκινήματα. Έχουν μια γοητεία κι ένα μυ-

στήριο, κρύβουν προκλήσεις και με κινητοποιούν. Το 2018 στο ξεκίνημά

του μου χάρισε μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Μια βουτιά στη θάλασσα.
Η οικεία καλοκαιρινή παραλία γνώριμη μα κι αλλιώτικη συνάμα, ντυ-
μένη τη χειμωνιάτικη όψη, ήσυχη και καθαρή σε καλούσε να τολμήσεις.

Ο ήλιος έλαμπε και το νερό ήταν κρυστάλλινο, τόσο διαυγές όπου διέ-

κρινες όλες τις λεπτομέρειες του βυθού. Είχα την αίσθηση ότι αιωρούμαι
χωρίς βαρύτητα, χωρίς να έχω σώμα αλλά και χωρίς να έχω σκέψεις,
σα να υπήρχε ένα άλλο εγώ, απόλυτα ταυτισμένο με το σύμπαν, σε μια

μικρή απειροελάχιστη χρονική στιγμή. Βγήκα στάζοντας αλμύρα κι ευ-

τυχία και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι είναι η αρχή, η οποία θα με
οδηγήσει στους κόλπους μιας κοινότητας, την οποία είχα ανέκαθεν σε
εκτίμηση, αυτής των χειμερινών κολυμβητών.

Αγαπώ τα καλωσορίσματα, τις συνευρέσεις και την επικοινωνία. Έχω

μεγάλη χαρά που βρίσκομαι πάλι εδώ, σ’ αυτές τις σελίδες, ανάμεσα σε
οικεία ονόματα, μαζί με άλλους αφηγητές, χρονογράφους, παραμυθάδες
και εν γένει γραφείς για να μοιραστούμε σκέψεις, εμπειρίες, βιώματα

και ονειροπολήσεις με εσάς που μας κάνετε την τιμή να μας διαβάζετε.

Καλώς σας βρίσκω…
Christine