Page 69 - mag_64
P. 69

του Κωστή A. Μακρή











               δα» του παπουτσιού του φωτογράφου.                    Η εκδήλωση συνεχιζόταν.

               Κι άρχισα να φτιάχνω σενάρια:                         Κάποια στιγμή τελείωσε.
               1.: Του σκίστηκε/ξηλώθηκε/ξεκόλλησε                   Φιλοφρονήσεις, υπογραφές αντιτύπων,
               το παπούτσι λίγο πριν ξεκινήσει η εκδή-               ευχές «καλοτάξιδο» και τέτοια. Λίγο κου-

               λωση και τι να κάνει ο άνθρωπος.                      βεντολόι με φιλικά πρόσωπα.
               2.: Είναι «καλλιτεχνάρα» και δεν δίνει                Χαιρετούρες.
               σημασία σ’ ένα σκισμένο παπούτσι.                     Έξω στο δρόμο ψύχρα. Φώτα. Κίνηση.

               3.: Ήξερε πολύ καλά ότι ήταν σκισμένο                 Ένα από τα πιο «αξιοπρεπή» κομμάτια της
               το παπούτσι του αλλά δεν είχε λεφτά να                πόλης μου.
               πάρει άλλα παπούτσια.                                 Και το σκισμένο παπούτσι να μη λέει να

               Όσο κι αν ήθελα να ισχύουν τα δύο πρώ-                ξεκολλήσει από μέσα μου.
               τα, στάθηκα στο τρίτο σενάριο. Ίσως επει-             Ούτε η φαντασία μου να μπορεί να το ρά-

               δή δεν μου είναι τόσο ξένο. Ειδικά τα τε-             ψει, να το κάνει καινούριο, να μην ενο-
               λευταία χρόνια.                                       χλεί πια την ισορροπία μου που είχε κά-
               (Διάλογος που έχει πάρει το αυτί μου:                 πως διαταραχθεί.

               «Πάμε για καφέ;», «Ρωτάς αν έχω για                   Όχι βέβαια σαν ήταν το δικό μου παπού-
               καφέ;». Κλείνει η παρένθεση.)                         τσι σκισμένο.                                              69

               Κάτι ψυχρό και θλιβερό έσπαγε σε εικό-                Όχι βέβαια σαν να μην είχα ζεστό μπου-
               νες.                                                  φάν μέσα στο κρύο.
               Μια θλίψη άρχισε να αναδύεται από μέσα                Ούτε σαν να μην είχα να φάω το βράδυ ή

               μου και σαν ομίχλη πηχτή άρχισε να κατα-              να μην έχω σπίτι να μείνω.
               πίνει τις ομιλίες για το βιβλίο, τις σκέψεις          Αλλά κάτι, σαν βαριά πλάκα, έπεφτε
               μου για τη λογοτεχνία και τις δημόσιες                πάνω στις δικές μου έννοιες και η λαχτά-

               σχέσεις. Ρούφηξε και τις ονειροπολήσεις               ρα μου να εκδοθεί ένα νέο μου βιβλίο,
               μου για το πότε, αν, και πώς θα εκδοθεί               έγινε λαχτάρα για ένα ζευγάρι καινούρια
               ένα επόμενο δικό μου βιβλίο.                          παπούτσια που δεν τα είχα εγώ ανάγκη

               Η σακούλα με τα βιβλία που μόλις είχα                 και δεν θα ήταν δικά μου.
               αγοράσει έδειχνε πολύ ματαιόδοξη.

               Το σκισμένο παπούτσι ήταν εκεί και φώ-
               ναζε κάτι ακατάληπτο μέσα από το άνοιγ-
               μά του.

               Το «φόντι» (το πάνω μέρος του παπου-
               τσιού), ξεχωρισμένο από τη σόλα να μου
               απαγγέλει επίμονα, σε μια γλώσσα δυ-

               σπρόφερτη, πολλές δυσλειτουργίες· ατο-
               μικές, συλλογικές, κοινωνικές.
               Η φωτογράφιση συνεχιζόταν.
   64   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74