Page 77 - mag_66

της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου

στα ογδόντα της. Ο γιατρός τής το είχε φτομαι σαν τη γενική αναισθησία πριν

πει πως το δέρμα της δεν σήκωνε άλλο από κάθε πλαστική. Κλείνω τα μάτια μου
τέντωμα. «Επικίνδυνο κυρία Τάδε μου. κι εύχομαι ν’ ακούσω το: “ξύπνα τελειώ-
Δεν είδατε τι έπαθε εκείνη, η άλλη και η σαμε, όλα πήγαν καλά, μόλις βγάλουμε
παρ’ άλλη;». Δεν είχε σημασία το όνομα· τις γάζες θα δείχνεις πολύ όμορφη”.

πολλά τα παραδείγματα των διασήμων. Για να διαβάζετε αυτό το γράμμα θα πει
«Θα υπογράψω», επέμενε εκείνη, «δεν πως, αυτή τη φορά, τα πράγματα δεν
θα έχετε καμία ευθύνη». πήγαν καθόλου καλά. Και το χειρότε-

Υπέγραψε. Μισή ώρα, ακριβώς, πριν
από την επέμβαση, μπροστά στον νο- ρο είναι πως δεν είμαι καθόλου όμορ-
μικό σύμβουλο της κλινικής· δεν υπήρ- φη. Τώρα μπορώ να το παραδεχθώ:
χαν περιθώρια για λάθος. Η εγχείρηση Με είχε καταπιεί η δίδυμη αδελφή μου.

όμως δεν έγινε. Δεν πρόλαβε. Η τύχη Ήταν εθισμένη στις πλαστικές.
της καθυστέρησε αυτή τη φορά. Τα ει- Γενικό κληρονόμο της περιουσίας μου
δικά επιθέματα, στη θέα και μόνο του ορίζω τον γιατρό μου, μόνο σε περί-

νυστεριού, ξεχύθηκαν απεγκλωβισμέ- πτωση που δεν θα χειρουργήσει ξανά».
να στο διηνεκές. Πέρναγαν πατώματα, 77
τοίχους, τζάμια, νταβάνια κι ανέβαιναν
ανεξέλεγκτα. Ο γιατρός της από το σοκ

έπαθε πάρκινσον· δεν χειρούργησε
ξανά. Οι συγγενείς αρνήθηκαν ν’ ανοί-

ξει η κάσα πριν από την ταφή· να ξεμπερ-
δέψουν ήθελαν. Οι λίγοι που παρευρέ-
θηκαν στην τελετή ένοιωθαν φόβο για,
τυχόν, νέα έκπληξη. Στις ειδήσεις είπαν

πως η καρδιά της την πρόδωσε κατά την
μεταφορά της στο νοσοκομείο. Παρά
την απαγόρευση δημοσιοποίησης άσχη-

μων πληροφοριών, διέρρεαν πολλά και
διάφορα.

«Με έχουν πει σκληρή, σιχαμένη, σα-

τανική. Αναρωτιέμαι πως ξέρουν τόσα
πολλά για μένα. Ξέχασαν το αδιάλλα-
κτη. Έζησα πιστή στη φιλοσοφία πως

“μπορείς ν’ αντιμετωπίσεις μόνο ό,τι
μπορείς να γελοιοποιήσεις”.
Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι. Τον σκέ-