Page 69 - mag_70

της Κατερίνας Γεμελιάρη

ποτέ το κεφάλι. τις σπουδές τους έτσι κι
αρνούμαι να πιστέψω πως έχουμε νοητά σύνορα αυτοί έρχονται εδώ για

στις πόλεις και τα χωριά μας. Αρνούμαι να πιστέψω να αναζητήσουν καλύ-
πως μοιράζουμε την πλατεία στη μέση και στο ένα τερες συνθήκες διαβίω-

μέρος είμαστε εμείς και στο άλλο οι ξένοι. Αρνούμαι σης μέσω της εργασίας
να πιστέψω πως τραβάμε νοητά σύνορα στις σχο- τους.

λικές αυλές και ζητάμε από τους εκπαιδευτικούς να Ανάμεσα σε αυτούς
κρατάνε τα παιδιά μας σε απόσταση από τα ξένα… λοιπόν που με ευκολία 69

ονειρεύομαι τη μέρα εκείνη που με μια μικρή κοιτάμε καχύποπτα στο
αφορμή τα νοητά αυτά σύνορα θα καταρρεύ- πέρασμα μας υπάρχει

σουν και στα συντρίμμια τους πάνω θα στή- και μια ιδιαίτερη μερίδα
σουμε μια αρμονική συμβίωση με όλους αυ- ανθρώπων που ονομά-

τούς τους ανθρώπους που έρχονται στις πόλεις ζονται πρόσφυγες. Οι
και τα χωριά μας και προσπαθούν να στήσουν άνθρωποι αυτοί έχουν

τη δικιά τους νέα αρχή όπως το κάνουν και οι εγκαταλείψει τον τόπο
Έλληνες σε πόλεις και χωριά του εξωτερικού. τους γιατί εκεί γίνεται

Αν δημιουργήσουμε τις κατάλληλες δομές και προ- πόλεμος. Δεν θέλω να
σπαθήσουμε να τους μεταλαμπαδεύσουμε την ελλη- γίνω γραφική μιλώντας

νική παιδεία, έτσι όπως την διδαχθήκαμε εμείς και για οικογένειες που περ-
την διδάσκονται και τα παιδιά μας θα καταλάβου- πάτησαν χιλιόμετρα με

με ότι δεν υπάρχουν εχθροί που έρχονται εδώ για τα πόδια ή κολύμπησαν
να χτίσουν χαλιφάτο του Ισλάμ… άνθρωποι είναι σε παγωμένες θάλασ-

που αντιμετωπίζουν κι αυτοί την οικονομική σες για να μπορέσουν
αστάθεια που μαστίζει τον πλανήτη… όπως κι να φτάσουν σε ασφα-

εμείς μάθαμε τις λέξεις Τρόικα, ΔΝΤ, eurogroup λές μέρος. Δεν θα μιλή-
και πλεόνασμα και αρχίσαμε να χαιρετάμε φίλους σω για όσα έχασαν στη

και συγγενείς που πήγαιναν έξω να αξιοποιήσουν σχάση μιας βόμβας….