Page 68 - mag_70
P. 68
eπΙκαΙροτΗτα
ο Ξένος
Περπατάω στους δρό- επιτυγχάνεται. Δυο κόσμοι που επιμένουν να στέκο-
μους αυτής της χώρας νται ο ένας απέναντι από τον άλλο και δεν θέλουν
την τελευταία πενταε- να «δώσουν» τα χέρια, να γίνει αυτή η γνωριμία, να
τία και συναντάω αυ- πουν ο ένας στον άλλο χαίρω πολύ και να ανταλλά-
τούς τους ξένους με τα ξουν μια καλημέρα μια καληνύχτα, έτσι για να είναι
θλιμμένα βλέμματα να λίγο πιο ανάλαφρη η ρουτίνα της καθημερινότητας.
κάθονται στους δημό- Μοιραζόμαστε τον ίδιο ουρανό, έχουμε τις ίδιες
σιους χώρους, μόνοι ή ανάγκες, τις ίδιες υποχρεώσεις, τους ίδιους φόβους
με τις οικογένειές τους και παρόμοια όνειρα… τους ίδιους εχθρούς… κι
και κάτι μέσα μου με επιμένουμε να μας κρατάνε απέναντι κάποια σύνορα
αγκυλώνει. Αυτή είναι η που ορίζουν τα γεωγραφικά όρια. Είναι αυτά τα σύ-
εξέλιξη που περιμέναμε νορα περασμένα μέσα στις καρδιές μας;
σκέφτομαι; υπάρχουν Δεν μας αφορά δηλαδή αν υποφέρει μια ομάδα αν-
άνθρωποι που περισ- θρώπων γιατί έχει διαφορετική καταγωγή; Γιατί γεν-
σεύουν; νήθηκε εκτός των συνόρων της δικής μας χώρας…
68 Γιατί; γιατί πιστεύει σε άλλο Θεό;
Αφήνω τα αστικά κέ- Έχει ξεθωριάσει πια η λέξη αλληλεγγύη, την σκέπα-
ντρα και κάνω την ίδια σαν τα εθνικά σύμβολα και η ψευδεπίγραφη αγάπη
ανασκόπηση στις επαρ- για την πατρίδα. Και ο άνθρωπος; Αγαπώ την Ελλά-
χίες, στην επαρχία που δα, αγαπώ τον πολιτισμό της, την ιστορία της, λα-
μένω εγώ. Μετανάστες τρεύω κάθε γωνιά της. Αγαπώ την αυθεντικότητα
που φτάνουν ως εδώ της χώρας μας, την αγαπώ γιατί για αιώνες παρα-
με αφορμή την δουλειά δίδει μαθήματα ανθρωπιάς στους Ευρωπαίους που
στις αγροτικές καλλι- τις ξεσκίζουν τις σάρκες. Την αγαπώ αν θέλετε γιατί
έργειες. Άνθρωποι που έχει στη γλώσσα της την λέξη «φιλότιμο», την λέξη
μετά τη δουλειά κά- «φιλοξενία». Την αγαπώ γιατί σε κάθε κατακτητή που
θονται στα πάρκα της λέρωσε με αίμα τα χώματα της δίδαξε τη σημασία
κωμόπολης και προ- του να είσαι άνθρωπος.
σπαθούν να αφουγκρα- Για αυτό και αρνούμαι να ανέχονται οι Έλληνες αυ-
στούν τους ντόπιους, τές τις εικόνες. Αρνούμαι να πιστέψω πως ανεχό-
να τους καταλάβουν, να μαστε εμείς οι Έλληνες να περισσεύουν άνθρωποι
συνυπάρξουν μαζί τους … και λέω εμείς οι Έλληνες γιατί ο λαός μας έγινε
αρμονικά. μετανάστης, και στο παρελθόν και σήμερα, ο λαός
Κι όμως αυτή η αρμο- μας ξεριζώθηκε από δικά του χώματα, σφαγιάστη-
νική συνύπαρξη δεν κε, έζησε τη βία των κατακτητών αλλά δεν έσκυψε
