Page 61 - mag_70

της Έλενας Καρανικολού

http://missy-merida.blogspot.gr/

Η κυρά Ψου Ψου με τα στραφταλιζέ βραχιόλια

της, έβγαζε την καρέκλα στον δρόμο και μάζευε

τις φιλενάδες της ολόγυρα σαν αίρεση.

Ανέλυαν τα φιλιά και τα καράβια, τις πίκρες και
τα γέλια, τα κορίτσια με τα τακούνια και τα

κλεμμένα χαχανητά στον ιππόδρομο.

'Λεγαν το φλιτζάνι και έστελναν γράμματα ακόμη,

σταυροκοπιούνταν μέρα νύχτα και διώχναν τις
μαύρες γάτες.

Η μανδάμ Ψου Ψου κι οι φίλες της που όλο και

λιγόστευαν, σαν να έπαιζαν μουσικές καρέκλες

κάθε καλοκαίρι στο μυαλό μου και κάθε φορά
έτρεχα να γεμίσουν τα μάγουλά μου ενοχλητικά

φιλιά και καραμέλες με γεύση ούζο. 61

Κάποτε τους κάκιωνα, για τα μεγαλόπνοα σχόλιά

τους, τις τσατσάρες τους και τα τεράστια
λουλούδια στις ποδιές τους.

Όμως μου λείπουν οι καρέκλες τους, η παρέα, η

μυρωδιά τους.

Ζεστό ψωμί και φιλιά ενοχλητικά.
Τα ανοιχτά χέρια και το φλιτζάνι.

Μου λείπουν

Και η κυρά Ψου Ψου που δεν θυμάται πια, ούτε
φοράει βραχιόλια.

Μονάχα με κοιτάζει σαν να με ξέχασε ή σαν να

ξέχασε τον εαυτό της εκεί στη γειτονιά.

Το 'χε δει, λέει, κάποτε πως όταν μεγαλώσω θα

καταλάβω.
Και νομίζω πως κατάλαβα...