Page 35 - mag_71
P. 35

της Μαρίας Στρίγκου

                                                                                          https://meorio.blogspot.com/








               Είδα τα μάτια του να γεμίζουν δά-                     σθάνομαι, μπορεί να φταίω κι εγώ,

               κρυα, ξερόβηξε, ήπιε μια γουλιά                       είμαι πάντα τόσο κλειστός, να,

               νερό, άλλαξε θέση στο μολύβι του.                     μόνο εσύ, μα πώς το κατάλαβες;»
               «Πάμε λίγο στο μπαλκόνι;» μου είπε                    Μια λεξούλα τόση δα, η λέξη «βο-

               μετά και σηκώθηκε απ’ την καρέκλα                     ήθεια», είτε δεν την λέμε εύκολα,

               του.                                                  είτε δεν την ακούμε. Κι είναι τόσο

               Στο μπαλκόνι ο Γρηγόρης άναψε                         απλό, μια ερώτηση μόνο βρε αδερ-
               τσιγάρο – δεν ήξερα ότι κάπνιζε,                      φέ, «είσαι καλά;», «χρειάζεσαι

               τόσο απόμακρος να φανταστείς –                        κάτι;», «μπορώ να βοηθήσω;». Μια

               και μου εξομολογήθηκε ότι η γυ-                       λέξη που ψάχνει πόρτα ανοιχτή για

               ναίκα του τον είχε αφήσει εδώ και                     να τρυπώσει, να κρατηθεί από κά-
               πέντε μήνες για κάποιον άλλον,                        που, να φτιάξει άγκυρα για να δέ-

               παίρνοντας μαζί της το παιδί τους.                    σει τον άνθρωπο που κουβαλάει με

               Και δεν ήταν μόνο η εγκατάλειψη                       ασφάλεια. Γιατί δεν τη λέμε; Γιατί                         35

               αλλά εκείνος ο άλλος ζούσε στον                       δεν την ακούμε;
               Καναδά, πώς θα έβλεπε το Μαράκι                       Συμφωνήσαμε με το Γρηγόρη να

               του τώρα; Την τελευταία εβδομάδα                      πάμε για φαγητό μετά τη δουλειά κι

               – μου είπε εμπιστευτικά – του είχε                    ύστερα σ’ έναν καλό ψυχίατρο. Να

               περάσει απ’ το μυαλό ν’ αυτοκτονή-                    περάσει η μπόρα τώρα κι ύστερα
               σει, τόσο αφόρητη του φαινόταν η                      έχει ο Θεός, ο Θεός των πάντων κι

               ζωή του.                                              οι ανθρώποι του.

               «Κανένας δεν με ρώτησε πώς αι-







               Η Μαρία Στρίγκου γεννήθηκε στη Λέσβο και θεωρεί πως αυτό είναι ότι καλύτερο της έχει συμβεί στη ζωή
               της μέχρι σήμερα. Τα επόμενα καλύτερα, είναι η δουλειά της στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», η Συμβου-

               λευτική και όλοι οι άνθρωποι που συναντά εξαιτίας αυτών. Της αρέσει να ζει στο Τώρα. Όταν ξεκουράζεται,
               γράφει. Όταν δεν γράφει, πίνει με φίλους. Πιστεύει πως το δυνατότερο γιατρικό για όλα είναι η Αγάπη.
               Συνήθως εφημερεύει κι είναι παντός καιρού. Ο Άλλος Εγώ είναι το έκτο βιβλίο της.

               Άλλα βιβλία της: •Τυρκουάζ, ποιήματα, εκδόσεις Βακχικόν 2016 •Παραμύθια σαν αλήθεια, παραμύθι,
               εκδόσεις Ζάθεον Πυρ 2014 •Ν’ ακούσω τη λέξη που λείπει, ποιήματα, Άνεμος εκδοτική 2012 •Η κλέφτρα
               των καλοκαιριών, μυθιστόρημα, Εμπειρία εκδοτική 2004 •Η Αλίκη στη χώρα των τραυμάτων, διήγημα,
               εκδόσεις Γκοβόστη 1999
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40