Page 31 - mag_72

της Christine

christina.micheli

της μέσα στην καθημερινότητά τους. Οι τελευταίοι μάλιστα ζουν αγχωμένοι και

σε κατάσταση μανίας, επιδιώκοντας το ανέφικτο. Είναι δύσκολο για όλους μας

να πετύχουμε αυτήν την ισορροπία και δε μιλάω από καθ’ έδρας. Συνήθως

επικεντρωνόμαστε σε εκείνα, τα οποία μας λείπουν και φαντασιωνόμαστε πως
αν τα είχαμε θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Είναι όμως μόνο μια φαντασίωση, μια

ψευδαίσθηση, μια αυταπάτη! Δεν θέλω να παρερμηνευθεί από τα γραφόμενα

πως μιλάω για μια απαθή και απολύτως μοιρολατρική στάση ζωής. Να θέτω

στόχους, να έχω όνειρα να αγωνίζομαι και να αντιστέκομαι σε καταστάσεις που

είναι άδικες, τόσο για μένα όσο και για συνανθρώπους μου, αλλά να επιδιώκω

να έχω διάκριση και όπως λέει ένα γνωμικό «Θεέ μου δώσε μου τη δύναμη να

αλλάξω όσα μπορώ, την υπομονή να αντέξω όσα δεν μπορώ ν’ αλλάξω και τη
σοφία να καταλαβαίνω τη διαφορά». Το στοίχημα για μια γεμάτη ζωή από την

οποία να μπορείς να αντλήσεις ικανοποίηση και να σε επιβραβεύει με στιγμές

ευτυχίας, κερδίζεται όταν καταφέρεις να υλοποιήσεις το γνωμικό. 31

Άλλως κινδυνεύεις να ζήσεις υστερικά και μέσα στη φρίκη

καθώς θα χτυπάς το κεφάλι σου ξανά και ξανά πάνω

στον τοίχο του ανεδαφικού κι εκείνου που είναι έξω

από τον έλεγχο, την εξουσία και τη δυνατότητά σου,

ή θα λουφάξεις στη μιζέρια της «κακοτυχίας» σου,

ζηλεύοντας και φθονώντας τους «τυχερούς».
Είναι εξίσου δύσκολο με την εξισορρόπηση

της αέναης εσωτερικής μας σύγκρουσης μεταξύ

της μοναδικότητάς μας και της ανάγκης μας

για συνύπαρξη και συγχώνευση.

Γιατί έχουν σημασία τόσο η αυτάρκεια και

η αυταρέσκειά μας όσο και η ανάγκη μας

για στενές επαφές και σχέσεις.
Κατακτώντας την ισορροπία και σε αυτή

τη σύγκρουση έχουμε την ελπίδα

να ζήσουμε «ευτυχισμένοι»…

Christine