Page 30 - mag_72

ΦΥΣΗΞε Ο ΒΑΡΔΑΡΗΣ...
το κυνήγι της ευτυχίας

Μ’ αρέσουν οι φράουλες και η Άνοιξη είναι η εποχή τους. Τις αγαπώ από παιδί,

τις φράουλες και τις μπανάνες. Τότε σπάνιζαν και τα δύο και ήταν απίστευτη

ευτυχία να τις φέρνει κάποιος δικός μου, που πήγαινε ταξίδι στο εξωτερικό.

Ύστερα ήρθε η πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ και άλλαξε τον τρόπο που
βλέπαμε μέχρι τότε τον κόσμο. Άλλαξε και τον τρόπο που βλέπαμε τις φράου-

λες, γιατί ξαφνικά εκδόθηκε οδηγία, η οποία προέτρεπε τους καταναλωτές να

μην αγοράζουν φράουλες, καθώς δεν είχαν φλούδα και ήταν από τα φρούτα τα

οποία μπορούσε να έχουν επηρεαστεί περισσότερο από τη ραδιενέργεια. Σά-

πιζαν οι φράουλες στις λαϊκές αγορές, είχε πέσει η τιμή τους στο ένα δέκατο

και κανείς δεν αγόραζε. Θυμάμαι να παρακαλάω τη μαμά μου, να αγοράσουμε,

αφού «είναι φτηνές» της έλεγα, αλλά η παράκληση δεν βρήκε ευήκοα ώτα.

Πέρασαν τα χρόνια, ξεχάσαμε το Τσερνομπίλ και οι φράουλες βγαίνουν στα πα-

νέρια από το Φλεβάρη μήνα. Δεν ξέχασα όμως ποτέ το αίσθημα της ευτυχίας
30 που με κατέκλυζε όταν τις έτρωγα και συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά, ότι

η ζωή μας είναι στιγμές ευτυχίας που αν το άθροισμά τους είναι ικανοποιητικό

μπορεί κανείς να πει ότι έζησε μια «ευτυχισμένη» ζωή. Η ευτυχία εξ’ ορισμού

δεν μπορεί να είναι διαρκής κατάσταση. Άλλωστε αν δεν υπήρχε ο πόνος και

η θλίψη δεν θα ξεχώριζαν οι ευτυχισμένες στιγμές. Όσο μάλιστα την επιδιώκεις

ως μία διαρκή κατάσταση, τόσο θα χάνεις και αυτό που πραγματικά είναι, τις

στιγμές της. «Κυνήγι έστησα τρελό να βρω την ευτυχία και πήγα και ποντάρι-
σα σ’ ένα ταμπλό στο τρία, μα τη ρουλέτα της ζωής την έχουνε στημένη, για να

΄ναι λίγοι οι τυχεροί κι οι πιο πολλοί χαμένοι» λέει ένα σκωπτικό τραγουδάκι

που μου ‘ρθε στο μυαλό, για να μου επιβεβαιώσει με περίτρανο τρόπο ότι αν

κάνεις την ευτυχία επιδίωξη, θα χάσεις την ουσία της. Θα τζογάρεις, θα πο-

ντάρεις, θα ρισκάρεις συνεχώς σε όλα τα επίπεδα, προσωπικά, επαγγελματικά,

συναισθηματικά και τότε κινδυνεύεις να χάσεις τα πάντα. Γιατί οι ουσιαστικά

«τυχεροί» της ζωής έχουν αντιληφθεί πως «ευτυχισμένοι» είναι οι ικανοποι-

ημένοι από εκείνα τα οποία έχουν. Δεν είναι η φανταστική εκείνη κατηγορία

των ανθρώπων που έχουν «τα πάντα». Ούτε είναι αυτοί, οι οποίοι στο βωμό του
κυνηγιού όσων δεν έχουν, πιστεύοντας αφελώς ότι η απόκτησή τους θα τους

χαρίσει την ευτυχία, θυσιάζουν την πιθανότητα να ζήσουν έστω μερικές στιγμές