Page 114 - mag_73
P. 114
ClassY movies
hero-, cause what’s a hero?», προε- πάνω στο οποίο ούρησαν -μετά τον
τοιμάζοντάς μας έτσι για τη διακωμώ- ξυλοδαρμό- οι κακοποιοί. Το διαμέ-
δηση του αμερικανικού ονείρου από ρισμα της Μοντ, της κόρης του εκα-
τους σκηνοθέτες, σαν να θέλουν έτσι τομμυριούχου με τη διακόσμηση του
114 να μας πουν το πόσο η έννοια ήρωας, στιλ Fluxus δίνει το στίγμα της ανατρε-
είναι υποκειμενική. Η παρέα που ακο- πτικότητας της ταινίας με την επιλογή
λουθεί το Ντουντ- εξαιρετικός ο μάλλον του καλλιτεχνικού αυτού αβανγκαρντ
παραγνωρισμένος μεγάλος ηθοποιός κινήματος: αυτό αρνείται την έκθεση
Τζεφ Μπρίτζες- είναι εξίσου γκροτέ- στα μουσεία, διακηρύσσοντας ότι η τέ-
σκα: ο Γουόλτερ (Τζον Γκούντμαν), με χνη δεν πρέπει να διαχωρίζεται από τη
τη εμφάνιση της μιας επιθετικής αλλά ζωή, ούτε ο καλλιτέχνης από το κοινό
αδέξιας αρκούδας, παλικαράς βετερά- και όπως οι Ντανταϊστές, αντιτίθεται
νος του Βιετνάμ και ο καχεκτικός και στην αστική τέχνη και τις συμβάσεις
αξιοθρήνητος τρίτος της κομπανίας, ο της, γιατί οι τέχνες πρέπει να αποθε-
Ντόνι που ενσαρκώνεται από το Στιβ ώνουν την ίδια τη ζωή. Αυτό ακριβώς
Μπουσέμι, πέφτουν από τη μια γκάφα είναι που επιδιώκουν και οι δημιουρ-
στην άλλη, δυσκολεύοντας ακόμη πε- γοί, με το να έρχονται σε αντίθεση με
ρισσότερο την αναζήτηση του ήρωα. τις βασικές αρχές του κινηματογράφου
Άλλο ειρωνικό σχόλιο, ο φιλήσυχος που εξιδανικεύει έναν ορισμένο τρόπο
κηφήνας Λεμπόφσκι, που γυρνάει με ζωής. Ο σύγχρονος μύθος κατά το Ρο-
το μπουρνούζι και τις πλαστικές πα- λάν Μπαρτ, «είναι ένας διεφθαρμένος
ντόφλες, (που ανήκουν στον ίδιο τον λόγος που παρουσιάζει το τεχνητό σαν
Μπρίτζες!) θέλει πάνω από όλα να φυσικό, οδηγώντας έτσι το άτομο στο
αποζημιωθεί για το πέρσικο χαλί του να πιστέψει στην αντικειμενικότητα
που «έδινε μια αρμονία στο χώρο» και μιας κίβδηλης αλήθειας». Κάτω από
