Page 68 - mag_76
P. 68
ςΚοΡπΙες ςΚεΨεΙς του Βελισάριου Θώδη
Mόνος...
μηδέν. Βέβαια θα μου πεις μπορείς να στα δικά της απαρχαιωμένα στεγανά,
ζεις μόνο με τις όμορφες αναμνήσεις δεν μπορώ και δεν θέλω πια τον κό-
σου; Ναι μπορώ θα σου πω, εκεί βρί- σμο τους, αυτόν που θέλουν να φτιά-
σκω το απάγκιο μου όταν νιώθω πως ξουν για εμάς χωρίς εμάς που έλεγε
κανείς δίπλα μου όχι απλά δεν με κα- και το τραγούδι… γι’ αυτό συνεχίζω το
ταλαβαίνει αλλά δεν με γεμίζει κιόλας. περπάτημα και το ξεφύλλισμα εκείνου
Μεγάλωσα και δεν μπορώ πια να συμ- του βιβλίου. Θυμάσαι ποιο είπαμε ε;
βιβάζομαι με κούφιους ανθρώπους, Εκείνο με τις κιτρινισμένες σελίδες με
δεν μπορώ να χαραμίζω στιγμές απλά τις θύμησες και τη ψυχή μας. Εκεί να
γιατί πρέπει, δεν μπορώ να κατανα- ανατρέχεις κι εσύ, να παίρνεις δύνα-
λώνω λέξεις που πηγαίνουν σε αυτιά μη και να συνεχίζεις όχι γιατί πρέπει,
που όχι δεν ακούν, αλλά ακόμα χειρό- αλλά για κανα δυο που σε αγαπάνε και
τερα δεν έχουν διάθεση να ακούσουν, αγαπάς σ’ αυτόν τον κόσμο και που θέ-
βαρέθηκα να πρέπει να συμβιβάζομαι λεις να τους βλέπεις χαμογελαστούς.
68
να ζω και να αναπνέω σε ένα κοινω- Γιατί όπως έλεγε κι ο Νικόλας, "πως
νικό σύνολο πέρα ως πέρα υποκριτι- είναι δυνατόν να μαστουριάζεις άμα
κό, σε μια κοινωνία ταμπουρωμένη σου περιφράξαν την καρδιά;"
