Page 67 - mag_76
P. 67
του Βελισάριου Θώδη
Κι είναι κι αυτές οι ώρες που δεν πα- ξεφυλλίσει ή απλά ένα βιβλίο που έχει
λεύονται με τίποτα, βασικά παλεύεις πάνω του έναν καλά κλεισμένο μεντε-
με το μέσα σου, ψάχνεις να βρεις μια σέ και δεν μπορεί τελικά να το ανοίξει
διέξοδο, ψάχνεις να βρεις κάτι για να κανείς; Ποιο βιβλίο είμαστε άραγε;
πιαστείς γιατί δεν παλεύεται η μοναξιά. Υπάρχει κι άλλο ένα βέβαια, εκείνο
Όμως τίποτα, συνεχίζεις και νιώθεις με τις κιτρινισμένες σελίδες, τις σκο-
μόνος… μόνος σε μια τεράστια πόλη ροφαγωμένες, απ’ τον αδυσώπητο
εκατομμυρίων ψυχών… μόνος μες χρόνο που πέρασε από πάνω του…
στους πολλούς, να περπατάς βυθισμέ- σε εκείνο το βιβλίο έχουν φωλιάσει οι
νος στις σκέψεις σου. Είναι τρομερό αναμνήσεις. Οι αναμνήσεις μιας άλ-
αυτό που μπορεί και κάνει το μυαλό… λης πιο χαρούμενης εποχής, τότε που
δίπλα σου μπορεί να έχει στηθεί ολό- δεν ένιωθες μόνος, τότε που ήσουν
κληρο πανηγύρι αλλά εσύ λες και με καλά και μπορούσες να ονειρεύεσαι,
κάποιο μαγικό τρόπο έχεις κλειδώσει τότε που ακόμα είχες δίπλα σου τους
το μυαλό σου και δεν δέχεται κανένα ανθρώπους σου. Σ’ εκείνο το βιβλίο 67
εξωτερικό ερέθισμα. Ρε λες; έχεις κρατήσει όλα σου τα ωραία, όλο
Δεν αντέχεται η μοναξιά λες, όμως το μέσα σου.
απ’ την άλλη μπορείς να ζεις συνέχεια Έρχονται στιγμές στη ζωή που νιώ-
προσποιούμενος πως είσαι ok με αυ- θεις μόνος, που όσα λαμπάκια κι αν
τούς που έχεις διαλέξει να έχεις γύρω ανάβουν τριγύρω, δεν φτάνουν για να
σου; Δεν ξέρω… αναπάντητα ερω- φωτίσουν τα δικά σου σκοτάδια και
τήματα τριβελίζουν πολλές φορές το τότε περπατάς κι αρχίζεις και ξεφυλλί-
μυαλό. Υπάρχει όντως ο κοινωνικός ζεις εκείνες τις κιτρινισμένες σελίδες
περίγυρος και είμαστε ευτυχισμένοι του δικού σου, ολόδικου σου βιβλί-
μέσα του ή είναι απλά μια ανάγκη που ου, εκείνου που ξέρεις ότι μέσα έχεις
δημιουργεί το μυαλό μας και κατ' επέ- κλείσει και τη ψυχή σου πέρα απ’ τις
κταση η ίδια η κοινωνία μας; Έχεις ανα- αναμνήσεις σου. Και αυτό σε γλιτώ-
ρωτηθεί ποτέ πόσα εσώψυχα μπορείς νει από το να αρχίσεις να παραμιλάς
να βγάλεις στους “φίλους, κολλητούς μόνος στο δρόμο, εντάξει που και που
κλπ κλπ”… μπορείς όλα; Μπορείς να ένα γελάκι θα το σκάσεις, αλλά μέχρι
γίνεις ένα βιβλίο που το αεράκι φυσάει εκεί. Όμως γυρνώντας έστω και μερι-
απαλά τις σελίδες κι εκείνες γυρνάνε; κές σελίδες κάθε φορά, αγαλλιάζει το
Ή ένα βιβλίο που μπορεί ο άλλος να το μέσα σου, είναι σαν να ξεκινάς απ’ το
