Page 42 - mag_79
P. 42
πΑΡουςΙΑςή
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ
έίχε λιακάδα σήμερα!
τικά. ναι ό,τι ομορφότερο έχει να χαρίσει
Ναι, αλλά το νόμισμα σ’ έναν τέτοιο η πεζογραφία στον αναγνώστη. Είναι
ιστορικό προσδιορισμό για μας τους οι ίδιες αλήθειες, που μας κάνουν να
Έλληνες, έχει δύο όψεις: δεν αποτε- νιώθουμε πλουσιότεροι στην ψυχή,
λούσε μόνο ένα διάστημα με μετεμφυ- ό,τι πολυτιμότερο έχουμε ως προίκα
λιακό χαρακτήρα, αλλά και σ’ αυτές τις για το μέλλον μας ως άνθρωποι».
εποχές, ξεκίνησαν ν’ ανθίζουνε παγκό-
σμια κινήματα, που έφτασαν γρήγορα Είναι το μοναδικό σου βιβλίο από τα
ως εμάς κι ήρθανε μέσω του Τύπου ή έντεκα, που θεώρησες αναγκαίο να
των ξένων τουριστών, που σόκαραν αφήσεις ένα υστερόγραφο, μετά το
πολύ κόσμο εκείνη την εποχή. Αλλά τέλος του μυθιστορήματος. Γιατί θέ-
πέρα από τη γραφικότητα αυτή, ζωντά- λησες να το κάνεις αυτό;
νευαν κινήματα για περισσότερη ελευ- Ναι, κατά το προσωπικό ήθος μου,
θερία, περισσότερη δημοκρατία και χρειάστηκε. Φαντάσου, πως όταν γρά-
απόλυτη αυτοδιαχείριση του εαυτού φω κείμενα για το καλοκαίρι, βάζω στο
τους, χωρίς ταμπέλες και κοινωνικούς τέλος του άρθρου μου, αστερίσκο, που
42 ζητά συγγνώμη απ’ όσους είναι εγκλω-
χαρακτηρισμούς. Και πιο πολύ ακόμα
κι απ’ αυτό, είχαμε μια Ελλάδα, όπου βισμένοι εντός της πόλης στην οδυνη-
στην χειρότερη περίπτωση, φοβόσουν, ρή πραγματικότητα μιας χρονιάς, που
τον ρουφιάνο στη γωνία, αλλά και τον είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται σε
ίδιο σου τον γείτονα. Θέλω να μας θυ- όλοι την διάρκεια του καλοκαιριού ή
μίζω τακτικά στα βιβλία μου ωστόσο βιώνουν μια ανήκεστη βλάβης υγεί-
την εποχή των ανοιχτών παραθύρων. ας που τους καθηλώνει χειμώνα–κα-
λοκαίρι μέσα σε τέσσερις τοίχους, να
Θεωρείς ότι υπάρχει κάποιο κομμάτι παρακολουθούν μια πραγματικότητα
από σένα στους ήρωες του βιβλίου; ζωής μέσα από το υπολογιστή τους,
Ο εαυτός μου ολόκληρος ενυπάρχει γιατί αυτό μόνο μπορούν να κάνουν.
σε κάθε κομμάτι του βιβλίου, όχι μόνο Έτσι κάπως συνέβη και με μένα που
σε κάθε ήρωα. Υποφέρω, πριν το πά- αποδέχτηκα την ύπαρξη μιας γενετι-
θουν εκείνη σε μια σελίδα γεμάτη από κής νόσου, που ’χει συχνότητα 1 στα
λέξεις. Θα χαρώ μαζί τους, θα ευτυχή- 20.000 παιδιά. Εγώ υπήρξα αυτό το
σω, θα πρέπει να αισθανθώ διάφανος ένα. Μια οπτική πάθηση που συμπε-
στα συναισθήματά μου, μπαίνω στην ριφέρεται σαν την ωχρά κηλίδα, εξε-
βάσανο να φαντάζομαι τα σκηνικά την λίχθηκε στα 33 μου χρόνια και σημα-
ιστορική πραγματικότητα ακόμα και την τοδότησε, αφενός στο να με κάνει να
μουσική που άκουγαν τότε. Οι ακριβό- αναθεωρήσω πως δεν είμαστε οι άν-
τερες αλήθειες μας σε αφύπνιση, εί- θρωποι ανοξείδωτοι, αλλά οι δυσκολί-
