Page 105 - mag_79
P. 105
της Λίλλυς Παπασπυροπούλου
“κακό παιδί” που ξερνάει τη θρησκεία του σε μια βαθιά αγάπη κι ανθρωπιά,
και τη σεξουαλική καταπίεση, η Ιουλιέτ- άρρηκτα συνδεδεμένη με το τρελό του
τα-Όλγα, είναι ένα γυναικείο πρότυπο, σαρκικό πάθος για κείνη. Στην ταινία 105 105
μοναδικό μέσα στο φιλμικό περιβάλ- συνυπάρχουν οι αισθητικά πανέμορ-
λον του Βερχόφεν, μια θηλυκή εικόνα, φες εικόνες μαζί με τις χυδαίες, κά-
για την οποία εκφράζει τρυφερότητα ποιες καθαρής ποίησης κι άλλες απο-
και ενσυναίσθηση, όπου ο έρωτας σε κρουστικές, σύμφωνα με μια τάση που
όλες του τις διαστάσεις, σαρκικός και κυριαρχεί στο δημιουργό της για ρεα-
ψυχικός διατηρεί ακόμη κάτι το αγνό λιστική απεικόνιση της ίδιας της ζωής
και υγιές. Μετά τη λήξη της “ολλανδι- μέσα στις αντιφάσεις της. Είναι ο τρό-
κής” του περιόδου και την έναρξη της πος του για να μας διηγηθεί μια τραγική
καριέρας του στο Χόλιγουντ, -ειδικά με ιστορία πάθους, απογυμνώνοντας με
το φετεινό “Elle”- αυτός παρουσιάζεται λεπτομέρεια όλους τους ήρωες, ακόμη
στις ταινίες του ωμός, μια αποθέωση και τους δευτερεύοντες, είτε πρόκειται
της βίας και του σεξ, συχνά διαστρο- για τη φωτεινή και αξιολάτρευτη Όλγα,
φικός, μια αναμέτρηση εχθρικών δυ- είτε για το χυδαίο μικροαστικό περι-
νάμεων που απαρέγκλιτα σφραγίζεται βάλλον από το οποίο προέρχεται και
από την αναλογία δυνάστη-δεσποζό- που βαραίνει επάνω στους δύο τρελά
μενου. Η Όλγα είναι ίσως το κεντρικό ερωτευμένους νέους. Ξαναβλέποντας
πρόσωπο του έργου, καθώς γύρω της σήμερα το “Turkish delight”- που δια-
παίρνει σάρκα οτιδήποτε καλό υπάρ- κρίθηκε το 1999 σαν η “καλύτερη ολ-
χει στο χαρακτήρα του Έρικ: έχει τη λανδική ταινία του 20ου αιώνα”- συ-
δύναμη να μεταμορφώνει τον κυνισμό νειδητοποιεί κανείς την ελευθερία των
