Page 72 - mag_104
P. 72

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ


               Εμείς είμαστε

               ήσυχοι άνθρωποι...




               -  Μου τα εξήγησε ο παππούς μου,                      «…Κάποτε -λέει- είχαν πάει για κυνή-
                  απάντησε η Φανούλα,  που  ξέρει                    γι το λιοντάρι, ο γάιδαρος και η αλε-

                  ιστορία. Επίσης, μου είπε πως πριν                 πού. Όταν τέλειωσαν το κυνήγι, γύρι-
                  τις εκλογές πρέπει να σκεφτείς                     σαν στα μέρη τους και αποφάσισαν να

                  καλά.                                              μοιράσουν ότι είχαν πιάσει.

               -  Σωστά, είπε η κυρία Καίτη, απαντώ-                 Ξεκίνησε να μοιράζει ο γάιδαρος. Χώ-
                  ντας αόριστα στη Φανούλα. Πρέπει                   ρισε την τροφή σε τρία ίσια μέρη. Μό-

                  να μάθουμε ποιοι είναι οι καλοί και                λις είδε αυτή τη μοιρασιά το λιοντά-
                  ποιοι όχι, διαβάζοντας την ιστορία                 ρι, που ήταν ο βασιλιάς τους θύμωσε

                  μας.                                               πολύ.

               Εγώ είχα μπερδευτεί τότε περισσότε-                   -  Εγώ, είπε,  το δυνατό λιοντάρι που
               ρο. Όταν ρώτησα αργότερα τη Φανού-                       προέρχομαι από βασιλική γενιά και

               λα πως ξεχωρίζουμε τους καλούς από                       είμαι μεγάλο και δυνατό θα έχω ίδιο
               τους κακούς, μου είπε περιφρονητικά                      μερίδιο με σας; Βρυχήθηκε θυμω-

               να την αφήσω ήσυχη. Είχα στεναχω-                        μένο, όρμησε στον γάιδαρο και τον
   72          ρηθεί τότε, αλλά μετά ξεχάστηκα.                         έφαγε.


               Ένα βράδυ καθόμασταν όλοι μπροστά                     Έπειτα ζήτησε από την αλεπού να κά-

               στην τηλεόραση και ακούγαμε κυρί-                     νει τη μοιρασιά. Εκείνη, κράτησε λίγα
               ους και κυρίες να μιλάνε για δικαιοσύ-                κοκαλάκια για τον εαυτό της και έδωσε

               νη, για αγάπη προς την πατρίδα και για                στο λιοντάρι όλο το άλλο φαγητό. Χά-
               πρόοδο. Ήθελα πολλά να ρωτήσω μα                      ρηκε το λιοντάρι και την ρώτησε πως
               δεν τολμούσα. Ήξερα πως θα μου έλε-                   σκέφτηκε να κάνει τέτοια μοιρασιά.

               γαν πως είμαι μικρή.
                                                                     -  Άρχοντα μου, είπε με γλυκιά φωνή
               Λίγες μέρες αργότερα, ήρθε στο σπί-                      η αλεπού, εσύ είσαι μεγάλος και

               τι μας ο θείος Άγης που μ’ αγαπούσε                      τρανός. Κουράζεσαι για να μας προ-
               πολύ. Αποφάσισα λοιπόν να τον ρωτή-                      σέχεις και να μας προστατεύεις από
               σω για όλες μου τις απορίες.                             τους κυνηγούς. Χρειάζεσαι δύνα-


               Όταν άρχισε να μιλάει για δικαιοσύνη,                    μη για να τα καταφέρεις. Πρέπει να
               πήδηξα όρθια και είπα με περηφάνια,                      τρως πολύ  και δυναμωτικό  φαγη-

               πως ήξερα τι σημαίνει. Μου ζήτησε γε-                    τό!»
               λώντας να του πω τι ήξερα.                            -  Κατάλαβες;  ρώτησα ικανοποιημέ-

               Τότε του διηγήθηκα μια ιστορία από τη                    νη τον θείο Άγη. Ο αρχηγός πρέπει

               σοφία των ζώων. (Έτσι είχε πει η κυρία                   να  έχει μεγάλη μερίδα για να είναι
               «ιστορία από την σοφία των ζώων».)                       συνέχεια δυνατός και να μπορεί να
   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77