Page 48 - mag_103

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΉΤΑ

Ενός λεπτού

κραυγή!

Τα χρόνια κυλούσαν όμορφα, η φύση ήταν υπέροχη και άρχισαν οι άν-

θρωποι να ταξιδεύουν εκεί πιο συχνά γιατί τους ηρεμούσε η γαλήνη του

τοπίου. Σε όλα αυτά πάντα έδινε ρυθμό το μυθικό ποτάμι που κυλούσε τα

νερά του ασταμάτητα, ήρεμα και αθόρυβα. Λίγο αργότερα ρυθμό έδινε και
ο ήχος του τρένου. Αυτό το μακρόσυρτο τάκ τάκ που κάνουν οι ρόδες στις

ράγες που μοιάζει με τραγούδι έδινε το δικό του ρυθμό στο φυσικό τοπίο.

Ένα βράδυ μέσα στην γαλήνη της φύσης, την ώρα που τα φυτά και τα ζώα

εργάζονταν αδιάκοπα για τον ερχομό της πρώτης άνοιξης, ενώ τα νερά
του Πηνειού έτρεχαν σταθερά και πότιζαν όσους διψούσαν ο Όλυμπος

και η Όσσα δάκρυσαν… ένας ασυνήθιστος ήχος τάραξε τον γαλήνιο ύπνο

τους, καπνός και λάμψη από φωτιά τάραξαν την ηρεμία του επίγειου Πα-

ραδείσου και απλώθηκε διάχυτη μια θλίψη, ένας πόνος και ο αέρας μύ-

ρισε θάνατο.
48 Δυο τραίνα συγκρούστηκαν… τα πουλιά μεμιάς πέταξαν από τα δέντρα

που είχαν φωλιάσει και έπιασαν δουλειά, μετέφεραν τις ψυχές στον Άδη,

ήταν όλοι τους νέα παιδιά και ο Άδης έτριβε τα χέρια του περιχαρής…

πάνω όμως στην κοιλάδα των Τεμπών ένας θρήνος είχε φωλιάσει… όσο

η ΕΜΑΚ έψαχνε τα συντρίμμια μανούλες έκλαιγαν δίπλα στις ράγες και

χαιρετούσαν τα παιδιά τους, ερωτευμένοι έγραφαν τον πιο άσχημο επίλο-

γο στην ιστορία της αγάπης τους, παιδιά έχασαν τους γονείς τους και γο-

νείς τα παιδιά τους… η φύση παρακολουθούσε την τραγωδία με κομμένη
την ανάσα…

Έφτασαν αμέσως στο σημείο και οι τρανοί άρχοντες της χώρας, μάλωναν

μεταξύ τους και έριχναν ο ένας την ευθύνη στον άλλον και οι δημοσιογρά-

φοι έτρεχαν να ρωτήσουν όσους έκλαιγαν πως νιώθουν και έλεγαν για
τον «δράκο των Τεμπών»…

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΚΡΑΥΓΗ

ΓΙΑ ΟΣΑ ΨΕΜΑΤΑ ΑΚΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ 1Η ΜΑΡΤΙΟΥ

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΚΡΑΥΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ….

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΚΡΑΥΓΗ!