Page 61 - mag_101
P. 61
της Μαρίας Στρίγκου
κιο. Ο κόσμος μας χάλασε και χρειάζε- αντέχουμε να ζούμε όπως πραγματικά
ται επισκευή. Χρειάζεται μάστορες κα- είμαστε. Και επειδή δεν αντέχουμε εμείς
λούς για να ισιώσει. Μάστορες που θα τους εαυτούς μας, στολίζουμε υπερβο-
έχουν μυαλό και καρδιά σε ισορροπία.» λικά τα πάντα γύρω μας. Και γρήγορα –
Με κοίταξε αγριεμένος, περίμενε από γρήγορα, μη τυχόν προλάβει κανείς και
στιγμή σε στιγμή να μου ρίξει καμιά Χρι- αντιληφθεί την αλήθεια, την όποια αλή-
στοπαναγία μα δεν σταμάτησα. θεια που μπορεί να κουβαλάμε. Που
δεν είναι πάντα άσχημη, έτσι δεν είναι;»
«Κι εσύ, παρ’ όλο που είσαι τώρα θυ-
μωμένος, είσαι απ’ τους καλούς μάστο- Έξυσε το σβέρκο του, κοίταξε έξω απ’ το
ρες. Γιατί πονάς και νοιάζεσαι. Και αγα- παράθυρο, πήρε μια βαθιά ανάσα. 61
νακτείς και οργίζεσαι. Πραγματικά δεν «Μάθημα ήρθες να μου κάνεις ρε φίλε;»
σου φταίνε τα στολίδια της γιορτής κι ας είπε στο τέλος αλλά χωρίς θυμό, ήσυχα.
είναι πρώιμα. Οι υπερβολικά στολισμέ- «Μπάμπης –συστήθηκα– όχι μάθημα,
νοι άνθρωποι σου φταίνε, που ενώ γυα- δεν το χρειάζεσαι φίλε μου, μια χαρά
λίζουν υπερβολικά είναι άκαιροι, παρά- σκέφτεσαι, απλά ήθελα να συντροφέ-
ταιροι και ψεύτες.» ψω τη σκέψη σου. Χωρίς θυμό και χω-
Το πρόσωπό του άλλαξε δέκα εκφρά- ρίς στολίδια.»
σεις στο λεπτό. Άνοιξε τα χείλια του μα Το λεωφορείο σταμάτησε στο τέρμα. Κι-
λέξη δεν βγήκε. Τα μάτια του καρφώθη- νηθήκαμε προς την έξοδο. Πριν κατέβει
καν στο πρόσωπό μου με μια έκφραση γύρισε και με κοίταξε ξανά.
αγωνίας και ανακούφισης ταυτόχρονα.
«Ξε – στολίσου! Θα μπορούσε να είναι κι
«Όχι, δεν μου φταίνε τα στολίδια.» είπε ένα σύνθημα» μου είπε και μου έκλεισε
στο τέλος σιγά. συνωμοτικά το μάτι.
«Δεν είναι κακή η χαρά, ακόμα κι αυτή η Χαμογέλασα
βεβιασμένη και βιαστική χαρά των γιορ- «Θα μπορούσε.»
τών που θα ‘ρθουν. Πραγματικά κακό
είναι που δεν αντέχουμε να βλέπουμε
ο ένας τον άλλον ξεστολισμένο. Που δεν
