Page 47 - magazine_84

❝ από τον Rock Editor
...η καραντίνα και οι ασταμάτητες απόπειρες απαγχονισμού του πολιτισμού,
αυτό απέδειξαν: ότι είναι θέμα φασισμού και καπιταλισμού η στρατηγική που Βελισάριο Θώδη

ακολουθείται. Σε κάθε περίπτωση, δεν επαναπαυόμαστε και δεν περιμένουμε
κάτι να γίνει από μόνο του. Σκεφτόμαστε, προσέχουμε, δημιουργούμε και

δεν σταματάμε σε καμία περίπτωση να είμαστε αλληλέγγυοι
❞

• Για το τέλος… είστε μια μπάντα που

έχετε γράψει αρκετά “χιλιόμετρα” στο
χώρο της εγχώριας ροκ σκηνής. Με
αυτά τα “χιλιόμετρα” τι θα συμβου-

λεύατε τις νέες μπάντες που προσπα-
θούν να εδραιωθούν στο μουσικό γί-

γνεσθαι;
ΓΚ: Να παίζουν και να γράφουν. Και να

μην ελπίζουν σε τίποτα. Να είναι ελεύ-

θεροι. Όμως, να μην πάψουν ποτέ να πι-
στεύουν στον εαυτό τους.

Και τώρα να περάσουμε σε μια ενδο-
σκόπηση στα Γυμνά Καλώδια. Θέλου-

με να μας πείτε κάποιες σκέψεις σας
με αφετηρία στίχους από τραγούδια
σας... 47

- “Αν ζούσαμε όλοι ξανά εγώ θα ‘μουν

το πιο άσχημο κρίνο. Θα έπαιρνα πάλι
την μαύρη μπογιά και θα έβαφα πάλι
τον ήλιο.” (Έβαψα μαύρο τον ήλιο)

ΓΚ: - Είναι ένας κόσμος που μας θέ-

λει όλους όμορφους, όλους “κάπως”.
Όμως ξεχνάμε πως ο καθένας μας έχει

υποχρέωση να είναι μόνο ο εαυτός του.
Έτσι τον αγαπά ο κόσμος τον άνθρωπο,

όταν είναι ο εαυτός του.
- “Και περπατάω στη σιωπή σε μια

πόλη αδειανή που μ' έχει ξεκάνει”
(Ένας τρελός)

ΓΚ: - Μένεις μόνος σε έναν κόσμο που
συνήθως θέλει εσένα, αλλά δεν αντέ-

χει τα όνειρά σου. Για τα όνειρά σου, σε
λένε τρελό. Σε αφήνουν μόνο. Αλλά έτσι

είναι: μόνος πρέπει να μείνεις για να
μπορείς να φτιάξεις όνειρα, να τα αντέ-