Page 19 - mag_98
P. 19

«Όταν το βιβλίο που διαβάζεις ανεβ άζει το ηθικό σου και γεμίζει την καρδιά σου με αισθήματα ευγενικά,

 τότε μη ζητάς να κρίνεις με άλλο τρ όπο το έργο. Είναι καλό και γραμμένο από αριστοτέχνη της πέννας.»

                                                                                             Ζαν ντε λα Μπριγέρ





































                           WILLIAM JAMES                                   MAURICE MAETERLINCK

                 ΠΕΡΙ τής ΑΘΑΝΑςΙΑς                                            ό ΘήςΑυΡός

                      τόυ ΑΝΘΡΩΠόυ                                           τΩΝ τΑΠΕΙΝΩΝ                                       19

                             ΕκΔόςΕΙς PRiNTA                                       ΕκΔόςΕΙς PRiNTA
               Στα όρια του κόσμου των αισθήσεών μας                 Κείμενα για την αγάπη, τη σιωπή, το θάνατο,

               υπάρχει ένα πέπλο, και πίσω του αχνο-                 τη θειότητα, το κάλλος και την καλοσύνη. Ο
               φέγγει ένας άλλος κόσμος τον οποίο δεν                Μωρίς Μάτερλινκ μιλάει για τα μεγάλα θέμα-
               μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ή να                  τα που τον απασχόλησαν σ’ όλη τη διάρκεια
               συνειδητοποιήσουμε.  o William James                  της ζωής του, και που πάντοτε τα αντιμετώ-
                                                                     πιζε ως θελκτικά μυστήρια. Στον τόμο αυτό,
               ανασηκώνει αυτό το πέπλο και μας δεί-                 ο Βέλγος νομπελίστας τα προσεγγίζει με την
               χνει ότι εκεί κρύβεται κάτι πιο προσωπι-              πνευματική  συνδρομή  σπουδαίων  μυστικι-
               κό και από την ίδια τη δραστηριότητα του              στών της μεταφυσικής σκέψης και της λογο-
               εγκεφάλου μας. Υπάρχει μια πιο αληθινή                τεχνίας: του Πλωτίνου, του Ruysbroeck, του

               νοητική σφαίρα και μια ευρεία προσωπι-                Emerson, του Swedenbοrg, του Novalis, του
               κότητα που υπερβαίνει την πεπερασμένη                 Carlyle και άλλων.
               μας συνείδηση. Ο εγκέφαλος μπορεί να                  Τα δοκίμια του Θησαυρού των  ταπεινών
               νεκρώνεται, αυτή όμως όχι. Διαιωνίζει,                συνιστούν μια πρόταση να αφουγκραστού-
                                                                     με τη μύχια ζωή, η οποία κρύβεται –χωρίς
               μάλιστα, το στίγμα που αφήνει η ύπαρξή                να αδρανεί– πίσω από τον κόσμο της καθη-
               μας με την πάροδο των γενεών. Ο εγκέ-                 μερινότητας, και η οποία ενεργοποιεί βιώ-
               φαλός μας δεν είναι παρά ένα όργανο                   ματα μιας άλλης τάσης που δεν λογοδοτούν
               που μεταδίδει την αθάνατη ενέργεια της                στους γνωστούς και περιορισμένους κώδι-

               νόησης, μια ενέργεια που ξεχειλίζει το                κες των διανθρώπινων σχέσεων. Φωτεινός
               κατώφλι της συνείδησης και μας πλησι-                 ακόμη κι όταν μιλάει για το σκοτάδι, ενο-
               άζει στον πιο μύχιο πυρήνα της ύπαρξής                ρατικός ακόμη κι όταν διατυπώνει συλλογι-
               μας.                                                  σμούς, ο Μάτερλινκ μας δίνει με τα δοκίμιά
                                                                     του μια ελκυστική εικόνα για ό,τι αιώνιο
                                                                     ενοικεί στην επίγεια ύπαρξη.
   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24