Page 112 - mag_96N

οΙ ΣήμεΙΩΣεΙΣ μου

Για σένα Μαγδαληνή,

Μαρία, Αϊσέ, Βαλεντίνα...

Για σένα Μαγδαληνή, Μαρία, Αϊσέ, Βαλεντίνα... Για

σένα Γαβριέλα... Για σένα γράφω, σου το χρωστάω...

Σε έκρινα... σε δίκασα... σε καταδίκασα!

Από που έρχεσαι, γυναίκα; Πως βρέθηκες εδώ;

Τόσοι αιώνες περνούν και συ ίδια και απαράλλαχτη,

ίδιες κινήσεις, ίδια ρούχα, ίδια συναισθήματα, ίδια

αρώματα...

112 112 Γυναίκα άπονα πονεμένη, φτηνά πληρωμένη, αγαπημένη

χρήσιμη, άσχημα χρησιμοποιημένη.

Δεν σου αρέσουν οι μάσκες, λες, σε πνίγουν μα τις

φοράς. Μάσκες χειροποίητες, αφρικάνικες, μάσκες

βενετσιάνικες ή αποκριάτικες.

Μάσκες για να κρύψεις το βλέμμα σου. Για να κρύψεις

όσα νιώθεις. Για να κρύψεις όσα δεν νιώθεις. Σε

πνίγουν μα τις φοράς. Κρύβεις το βλέμμα σου, να

μη βλέπουν πως πονάς μα «όταν οι άνθρωποι θέλουν

να πονείς, μπορούν με χίλιους τρόπους» λέει ο

Καρυωτάκης. Δε σε ακούει κανείς; Τόσοι και τόσοι

σε πλησιάζουν κανείς δεν ακούει που λείπεις; Λύπη!

Χρόνια τώρα αναρωτιέμαι μα δεν τολμώ να σε ρωτήσω.