Page 109 - mag_94

της Ρούλας Μονογυιού

Τα χάρτινα όνειρά μας

να είναι σαν το ροζ ρολόι Venus

που ζητούσες, τότε πριν καλά-καλά

μάθεις να μετράς την ώρα.

Όχι τα όνειρα δεν εκδικούνται ακόμα

τα θυμάσαι,

θυμάσαι τον συριγμό τους

όταν λες την καληνύχτα που φτάνει 109

κι ακούγεται μακρυά στην Κυπαρισσία

να γίνει γέφυρα

και να μην υπάρξει πια κανένας

μαύρος μήνας!

*
Πάντα προτιμούσα τις γέφυρες, στεκόμουν ώρα μπροστά τους
και τις θαύμαζα. Σκεφτόμουν πόσο όμορφα ενώνουν τη μια
περιοχή με την άλλη, πόσο όμορφα συνδέουν τους ανθρώπους.
Έτσι και τώρα προσπάθησα να κάνω μια γέφυρα, να ενώσω
λέξεις, κείμενα και να ευχαριστήσω

τους ανθρώπους που μας χαρίζουν τα κείμενά τους!
Μεγάλη ευγνωμοσύνη! Καλές γιορτές σε όλους!
Καλή χρονιά σε όλον τον κόσμο με Υγεία, Ειρήνη
και ας χτίζουμε γέφυρες όπου μπορούμε!