Page 40 - mag91
P. 40
μιΚΡες ιςΤοΡιες
το απειροστό
«εγώ»
Αν βρεθείς το καλοκαίρι μέσα σε Παρ’ όλο που όλο αυτό το σύμπλο-
χλιαρή ήρεμη θάλασσα με ολιγο- κο των απίθανων (με την έννοια του
πρόσωπη συντροφιά ενήλικη γνώ- απειροστά πιθανού σε συμπαντική
ριμη από παλιά και πολύ νέα σχεδόν κλίμακα, δηλαδή κάτι που προσεγ-
καινούργια στον κόσμο και κολυ- γίζει το μηδέν χωρίς όμως να το
μπάς και πλατσουρίζεις και ρίχνεις φτάνει) θαυμάτων έχει επαναληφθεί
40
νερά και μπαλάκια σε άλλους που πολλές (όχι απειροστές) φορές,
κολυμπάνε μαζί σου και βλέπεις τα ξέρεις ότι αυτό το καταπληκτικό
δέντρα στην παραλία και πολλούς «εγώ» που κολυμπάει, γελάει, αγα-
άλλους ανθρώπους και σπίτια και πάει, τρώει, μιλάει, επικοινωνεί,
σύννεφα στον ουρανό και αεροπλά- φιλιώνει, αναπαύεται, κοιμάται,
να να περνούν κάθε τόσο και μετά ονειρεύεται, ονειροπολεί, στοχάζε-
βγαίνεις από την θάλασσα μαζί με ται και αναστοχάζεται,
την συντροφιά και αποφασίζετε ότι είναι κάτι που κάποια πολύ μεγάλη
η πείνα που νιώθετε είναι κάτι απο- τύχη σου το έχει χαρίσει και οφεί-
λύτως φυσιολογικό και είναι κάτι λεις να το σέβεσαι, να το υπολογί-
που εύκολα θεραπεύεται χωρίς με- ζεις, να χαίρεσαι την ευλογία αυτής
γάλη δαπάνη και πηγαίνεις σε πα- της τύχης και να το θεωρείς ταυ-
ραθαλάσσιο ταβερνάκι και παραγ- τόχρονα κάτι πολύ πολύ σημαντικό
γέλνεις με χαρά και τρως και μιλάς αλλά και κάτι ασήμαντο σε συμπα-
και γελάς και μετά αφού περάσει η ντική κλίμακα.
ώρα γυρίζεις στο σπίτι σου και κά- Πώς ισορροπούν αυτά; Πώς συνυ-
νεις ντους και μετά ξεκουράζεσαι πάρχουν; Πώς αντέχουμε το βάρος
και μετά κοιμάσαι, τους;
ε, τότε: Δεν ξέρω.
