Page 59 - mag_90
P. 59
του Βελισάριου Θώδη
Γεια χαρά και πάλι. Σε αυτό το τεύχος στη λωρίδα μου κι απλά οδηγούσα!
έλεγα να σας μιλήσω για τη μοναξιά Γιατί δεν ήμουν πιο μέσα μαζεμένος
αλλά η καθημερινότητα πάντα με προ- κοντά στο τοιχάκι κι εγώ γιατί εκείνος
σπερνάει βίαια και μου δείχνει ...άλλα έπρεπε να περάσει παρανόμως πάνω
πολλά πολλά πράγματα κι έτσι έρχο- στη διαχωριστική κι όχι να είναι στη
νται οι σκόρπιες σκέψεις μου κι άντε δίπλα μεσαία λωρίδα… ΚΑΙ ΕΦΤΑΙΓΑ
μετά να τις βάλω σε τάξη. Τόσα χρόνια ΕΓΩ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ.
το προσπαθώ! Ας φύγουμε όμως από
εμένα κι ας αρχίσουμε να ξετυλίγουμε - Είναι παιδιά φίλων σε πλατεία
το κουβάρι των σκέψεων παρέα… και παίζουν και είναι 4 αγοράκια που
Εγώ θα παραθέτω περιστατικά κι εσείς κάνουν παρέα και παίζουν όλα μαζί,
ελπίζω, αν μη τι άλλο, να προβληματι- σε κάποια φάση τα 3 ξεχωρίζουν κι
στείτε. Εδώ να σημειώσω πως όλα όσα αρχίζουν και μιλάνε μόνα τους διώ-
αναφέρω είναι από προσωπικά μου χνοντας το 4ο παιδάκι (έτυχε να είναι
βιώματα ή από βιώματα φίλων που το παιδί του φίλου μας). Ο μικρός στε-
υπήρξα αυτήκοος μάρτυρας. νοχωριέται και πάει και το λέει στον 59
πατέρα του μυστικά, την ίδια ώρα ο
- Πρωί γύρω στις 07:35 πάω για πατέρας του ενός από τα άλλα 3 παιδιά
δουλειά και οδηγώ στην εθνική οδό πάει και τους λέει, “μάγκες ο καθένας
Αθηνών - Λαμίας προς Κρυονέρι όπου παίζει με όποιον θέλει”, μετά από λίγο
και εργάζομαι. Είμαι με το αυτοκίνητό ο φίλος με τον μικρό του φεύγουν. Και
μου στην αριστερή λωρίδα και πηγαί- σκέφτομαι ο μπαμπάς που είπε αυτό
νω με νορμάλ ταχύτητα και όπως πά- σε μια ομάδα 4 παιδιών γιατί ωθεί το
ντα στο κέντρο της λωρίδας μου. Οι παιδί του στην ουσία να ξεχωρίζει και
περισσότεροι που βλέπω μπροστά μου να κοιτάει το ατομικό από το ομαδικό;
έχουν μαζευτεί αριστερά εντελώς (λίγο Και θέλετε και το περίεργο της υπόθε-
πριν πέσουν στο τοιχάκι φάση) για να σης; Ο μπαμπάς αυτός είναι από άλλη
περνάνε τα μηχανάκια παρανόμως εν- χώρα! Και αυτός ο μπαμπάς που ένα
διάμεσα και πάνω στη διαχωριστική κοινωνικό σύνολο τον έχει αποδεχτεί
διαγράμμιση. Εγώ δεν το κάνω ποτέ και δεν του έχει δημιουργήσει το πα-
αυτό! Περνάει λοιπόν κάποια στιγμή ένα ραμικρό πρόβλημα, και καλώς έχει
μηχανάκι που μου κορνάρει, λογικά με κάνει το κοινωνικό σύνολο βέβαια δεν
βρίζει, σηκώνει τα χέρια του στον αέρα το συζητάμε, εκείνος παροτρύνει τα
με μια κίνηση που έμοιαζε “μα τι μα- παιδιά στην απομόνωση, στην ατομι-
λάκας είναι αυτός” επειδή ΠΡΟΣΕΞΤΕ κότητα, στο ξεχώρισμα του ενός από
ΤΩΡΑ έχει ενδιαφέρον... επειδή ήμουν το άλλο και ούτω καθεξής.
