Page 15 - mag_44

της Christine

christina.micheli

ίσως έκανε και τώρα η «κοινή γνώμη» την εχθρεύεται. Ξέρω επίσης

ότι για ένα μεγάλο μέρος «συνανθρώπων;» μας η χαιρέκακη ικανο-
ποίηση και η ενδόμυχη σκέψη «καλά του έκανε» ήταν τα πρώτα συ-

ναισθήματα που ενέσκηψαν. Ας τα χαίρονται, τις σκέψεις αυτές και

τα συναισθήματά τους. Είμαι διαφορετική και πλέον πολύ περήφανη

για το γεγονός της διαφορετικότητάς μου, ενώ στο παρελθόν με άγ-

χωνε και με στενοχωρούσε. Δεν ξέρω αν θέλω ή αν μπορώ ν’ αγαπώ
όλους τους ανθρώπους. Το μήνυμα των Χριστουγέννων «και επί

γης ειρήνη», επίκαιρο, χαρμόσυνο, ελπιδοφόρο βουλιάζει μέσα
στην αιματοβαμμένη πραγματικότητα. Όχι, δεν μπορώ ν’ αγαπώ
ανθρώπους που έχουν κηρύξει «ιερούς» πολέμους, φανατικούς κάθε

λογής, τζιχαντιστές, ρατσιστές, μισαλλόδοξους, εθνικιστές. Θέλω

και μπορώ να αγαπώ τους ανεκτικούς, τους ευαίσθητους, τους συ-

μπονετικούς, τους κυνηγημένους, τους φοβισμένους απανταχού της

γης. Μέσα στα χρόνια και ιδιαίτερα τα τελευταία, έχω βρει συνο- 15
δοιπόρους σε αυτό το μονοπάτι, ανθρώπους που μοιραζόμαστε την

ίδια οπτική γωνία, παρόμοιες αντιλήψεις και συναισθήματα. Δεν

είναι πολλοί αλλά για μένα κρατούν όρθιο το νόημα του κόσμου
και της ζωής. Όταν πριν από λίγο καιρό, με αφορμή μια δράση της

Πρωτοβουλίας Πολιτών Θεσσαλονίκης για τους πρόσφυγες στα σύ-

νορα, στην Ειδόμενη, o σύντροφός μου ο Δημήτρης είπε: "Σήμερα

η αλληλεγγύη νίκησε τη φιλανθρωπία" το μυαλό και η ψυχή μου

ταυτίστηκαν απόλυτα με αυτή τη διαπίστωση. Η μνήμη μου ανακά-
λεσε την εικόνα μιας Σύριας. Στεκόταν όρθια, χωρίς να κυρτώνει

τους ώμους, το κορμί της δεν τρανταζόνταν από λυγμούς, αλλά

τα μάτια της έτρεχαν σα βρύσες. Δεν ένιωσα την ανάγκη να είμαι
"φιλάνθρωπος" και να βοηθήσω την "καϋμενούλα". Σκέφτηκα πως

θα ένιωθα αν ήμουν στη θέση της και τι θα ήθελα. Η απάντηση

ήταν εύκολη: Θα ζητούσα απ' όλους σεβασμό, ελευθερία, συμπό-

νοια, κατανόηση, αλληλεγγύη.

Ναι φέτος ο Χριστός διάλεξε να γεννηθεί στην Ειδομένη...
Christine