Page 24 - mag_23
P. 24
ΣΥνΕντΕΥΞΗ
Κυριακή B_56: ...Μια βραδιά στο
Λεβερκούζεν... τραγου-
Αιλιανού δούσε ο Νταλάρας. Με
τέτοιο κύμα μετανάστευ-
σης πιστεύεις ό,τι θα γί-
νει πλέον το καθημερινό
τα ταξίδια» και τα «μεγάλα μας τραγούδι αποχαιρε-
τα κυνήγια». Δε θέλω να τισμού φίλων και συγ-
πιστεύω πως δεν υπάρχει γενών; Ξαναγινόμαστε
επιστροφή στην «ουσία» μετανάστες. Πιστεύεις
μας… δε θέλω να πιστεύω ότι η φυγή είναι η λύση;
πως ο πολιτισμός που K.A.: Δε θα ΄πρεπε η
φτιάξαμε με κόπο και θυσί- φυγή να είναι η λύση. εδώ,
ες, ήταν ένα μικρό φωτεινό όμως, έχεις να παλέψεις
διάλειμμα στην ιστορία του με αόρατα σώματα και με
είδους μας. αποδέχομαι έναν εχθρό που το πρό-
την παταγώδη αποτυχία σωπό του δεν είναι ένα. φεύγουν στο εξωτερικό.
των γενεών των τελευταί- Ο πόλεμος αυτός δεν έχει εκεί, θα είμαι σκληρή.
24 ων δεκαετιών, για μια Ζωή «μπέσα». το παιχνίδι είναι ακόμα κι αν απαξιώνεις
όπως αξίζει στον Άνθρω- πουλημένο και τα κέρδη από θυμό την πολιτική της
πο. αλλά… βλέπω και τους έχουν μοιραστεί ήδη σ χώρας σου, οφείλεις να
νικητές να έρχονται από εκείνους που το ορίζουν. ψηφήσεις. Και να ΄ρθεις κι
μακριά. είναι πολλοί και Άρα η νέα μορφή αντίστα- απ΄ τα πέρατα του κόσμου,
δυνατοί. μπορεί, η δική σης και ο αγώνας μπορεί όπου κι αν βρίσκεσαι, για
μου η γενιά να μη χαρεί να γίνουν από παντού και να αλλάξεις αυτό που σ΄
μαζί τους τη γιορτή. Όμως, με όποιο τρόπο, αρκεί να έκανε να φύγεις… για να
ο κόσμος θα αλλάξει. Και έχουν αποτέλεσμα κι αρκεί έχεις, έτσι, την πεποίθηση,
θα αλλάξει από τη νέα γε- να μην ξεχνάμε. το να ότι επιστρέφοντας, δε θα
νιά που έρχεται, οπλισμένη μείνεις και να πολεμήσεις, χρειαστεί πια κανείς να
με αλήθεια, γνώση και είναι μεγαλειώδες όπως ξαναφύγει.
εμπειρία. τα ζω καθημερι- πάντα. αλλά και το να
νά αυτά τα παιδιά. ακούω είσαι το ίδιο αποτελεσμα- B_56: Να μιλήσουμε και
τον παλμό της καρδιάς τικός κι από απόσταση, το λίγο για το ψυχόφωνο;
τους. Ξέρω τη δύναμή ίδιο τιμητικό είναι . αρκεί, Αν επιτρέπεις τη δική
τους. είναι άλλες συνειδή- να επιβιώσεις, για να μπο- μας ορολογία για το
σεις. πιο υψηλές. πιστέψτε ρέσεις και ν αγωνιστείς. ραδιόφωνο; Πιστεύου-
με. Δεν χαρίζονται. Δε Και η επιβίωση, στην ελλά- με ότι για ορισμένους
«μασάνε». Δε φοβούνται. δα, αρχίζει να γίνεται ένα παραγωγούς το ραδιό-
αγαπάνε αλλιώτικα κι αλη- παραμύθι, με λυπημένο φωνο είναι η φωνή της
θινά. αυτά τα παιδιά… οι τέλος. ψυχής τους. Θέλεις να
ένοχοι του παρόντος και Ο μέγας αγώνας, είναι μας πεις πως ξεκίνησε η
του μέλλοντος, πρέπει να κυρίως στην κάλπη. Και η σχέση σου μαζί του αλλά
τα φοβούνται! κάλπη, αφορά και όσους και πως συνεχίζεται;
