Page 7 - BOOKS2

δεκεμβΡιος 2017

Το κοκκίνο ίππίκο
ίςαακ μπαμπΕλ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ροΕς
αποφάσισα να πάω στην πρώτη
γραμμή. ο μέραρχος στραβομου-
τσούνιασε μόλις το άκουσε.
– Τι διάολο θα πας να κάνεις εκεί;
μια στιγμή να ξεχαστείς, θα σε κα-
θαρίσουν!
Ήμουν ανένδοτος και δε σταμάτη-
σα εκεί. Η επιλογή μου ήταν η πιο
μάχιμη μεραρχία, η Έκτη.
– Άι ρε, βουτυρομπεμπέ, φώναξε
γελώντας ο μέραρχος. Γυαλάκια...
μισή μερίδα... ςας στέλνουνε εδώ
χωρίς να σας ρωτήσουνε, κι εδώ
σας πετσοκόβουνε μόνο και μόνο
επειδή φοράτε γυαλιά! Τι λες, θα τα
καταφέρεις να ζήσεις μαζί μας;
– Θα τα καταφέρω, απάντησα.

Τα ΗμΕρολογία
φρανΤς καφκα
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞανΤας
Θέλω να γράψω, με ένα διαρκές τρεμούλιασμα στο μέτωπο. κάθομαι στο
δωμάτιο μου στο γενικό επιτελείο του θορύβου ολόκληρου του σπιτιού.
ακούω όλες τις πόρτες να χτυπούν, μόνο ο θόρυβος τους με γλιτώνει από τα
βήματα αυτών που τρέχουν ανάμεσα τους, ακόμα και το χτύπο του φούρνου
που κλείνει στην κουζίνα ακούω. ο πατέρας γκρεμίζει τις πόρτες του δωμα-
τίου και περνάει σέρνοντας πίσω του τη νυχτικιά του, κάποιος ξύνει τη στά-
χτη από τη σόμπα στο διπλανό δωμάτιο, η βάλι ρωτάει στο κενό, μέσα από
τον προθάλαμο, σαν να φωνάζει σ’ ένα παριζιάνικο σοκάκι, αν το καπέλο
του πατέρα έχει καθαριστεί, ένα σσσστ, υποτίθεται φιλικό για μένα, ξεση-
κώνει τις κραυγές μιας φωνής που απαντάει. Η πόρτα της εισόδου ξεσυρ-
τώνεται και τρίζει σαν λαιμός με βρογχίτιδα, ύστερα ανοίγει περισσότερο,
ακούγεται το σύντομο τραγούδισμα μιας γυναικείας φωνής, και κλείνει με
μια υπόκωφη αντρίκεια σπρωξιά που έχει τον πιο βίαιο αντίκτυπο στ’ αυτί.
ο πατέρας έχει φύγει, τώρα αρχίζει ο απαλότερος, πιο αφηρημένος και πιο
απελπιστικός θόρυβος, οι φωνές των δύο καναρινιών. Ήδη πρωτύτερα το
σκεφτόμουν, μου ξανάρθε όμως η ιδέα ακούγοντας τα καναρίνια, αν δεν
θα έπρεπε ν’ ανοίξω τις πόρτες μια μικρή χαραμάδα, να συρθώ σαν φίδι στο
διπλανό δωμάτιο και έτσι, στο πάτωμα, να ικετέψω τις αδερφές μου και τη
δεσποινίδα τους για λίγη ησυχία.

5