Page 10 - BOOKS2
P. 10

AXIΛΛεασ ιιι
            ςυγγραφέας















                                             χωρΕίΕς χωρων
                                             ΖωρΖ πΕρΕκ
                                             ΕΚΔΟΣΕΙΣ υΨίλον
                                             ο χώρος μέσα στον οποίο ζούμε,
                                             δεν είναι συνεχής, ούτε άπειρος,
                                             ούτε ομογενής, ούτε ισότροπος.
                                             Ξέρουμε, όμως, πού ακριβώς
                                             σπάει, που κάμπτεται, που διαλύ-
                                             εται και πού ανασυντίθεται; εχεις
            Το κουΤςο
            julIo cortaZar                   μια συγκεχυμένη αίσθηση ότι κά-
            ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΕΞανΤας                που υπάρχουν ρωγμές, χάσματα,
            Το 1963, όταν δημοσιεύεται το    σημεία τριβής, ή, πάλι, μια αμυδρή
            «κουτσό», ο Χούλιο  κορτάσαρ     εντύπωση ότι το πράγμα κάπου
            πλησιάζει τα πενήντα.            μαγκώνει... κάπου εκρήγνυται...
                                             κάπου προσκρούει.  ςπανίως
                                             ερευνούμε προς αυτή την κατεύ-
            Το «κουτσό» δεν αφηγείται μια
            ιστορία ξένη προς το συγγραφέα·   θυνση· πολύ πιο συχνά περνάμε
            το υλικό του είναι εν μέρει αυτοβι-  απ το ένα μέρος στο άλλο, απ τον
            ογραφικό και ο κορτάσαρ έχει πει:   ένα χώρο στον άλλον, χωρίς να
            «αν δεν έγραφα αυτό το βιβλίο    σκεφτούμε να μετρήσουμε, να
            εκείνη την εποχή, μάλλον θα έπε-  υπολογίσουμε αυτά τα κλάσματα
            φτα στον ςηκουάνα». Το «κουτσό»   χώρου. Το πρόβλημα δεν είναι να
            θεωρείται από ορισμένους δύσκο-  επινοήσουμε το χώρο, πόσο μάλ-
            λο  βιβλίο,  φιλοσοφικό  και  μετα-  λον να τον επαν-επινοήσουμε,
            φυσικό, εκείνο όμως που κυρίως   αλλά να τον ανακρίνουμε, ή ακό-
            το χαρακτηρίζει είναι το χιούμορ.  μα πιό απλά, να τον διαβάσουμε·
                                             γιατί αυτό που αποκαλούμε καθη-
            δημιουργήθηκε  με  τη  φιλοδοξία   μερινότητα δεν είναι πρόδηλο, μα
            να είναι ένα μυθιστόρημα που θα   αδιαφανές: μια μορφή τυφλότη-
            συμπεριλαμβάνει  τα  πάντα,  ένα   τας, ένας τρόπος αναισθησίας. από
            βιβλίο που θα είναι πολλά βιβλία.   αυτές τις διαπιστώσεις ξεκίνησε
            ςύμφωνα  με  τον  κάρλος  Φουέ-  να γράφεται το παρόν, ημερολόγιο
            ντες, «δεν είναι απλώς ένα μυθι-  ενός χωροχρήστη.
            στόρημα, αλλά το κουτί της παν-
            δώρας». πέρα από την ιστορία που
            αφηγείται, θέτει πάρα πολλά προ-
            βλήματα, υπαρξιακά και αισθητι-
            κά. είναι ένα έργο που διαπνέεται
            από τον άνεμο της δημιουργικής
            ελευθερίας.




                       8
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15