Page 6 - MAG_PLUS

Μια αληθινά φανταστική ιστορία

γεμίζουν από αυτή τη πνιγηρή μπόχα που δε σ’ αφή-
νει να πάρεις ανάσα κάθε φορά που στα στήθια μου

φούντωνε η ανάγκη να τα παρατήσω όλα, να βάλω
ένα τέρμα, να πηδήξω από κάποιο παράθυρο ή να

προσφέρω το κορμί μου βορά στον πόλεμο της πό-
λης…

Θυμήθηκα τον Σάρτρ που είχε πει κάποτε ότι «η

ζωή αρχίζει στην άλλη πλευρά της απελπισίας» και
σκέφτηκα αν υπάρχει κάτι που χάνω, ή αν ήταν απλά
ένας μαλάκας αστός που δεν είχε ζήσει ποτέ του τον

τρόμο που προκαλεί η ζωή όταν είναι χειρότερη επι-
λογή από το θάνατο.

«Δε γαμιέται, άλλοι καιροί, άλλα ήθη», ψέλλισα και

μετά βίας σήκωσα το κορμί μου από το ξεχαρβα-
λωμένο στρώμα που με φιλοξένησε, βλέποντας τις

θλιμμένες φάτσες των τσιμπουριών που δε πρόλα-
βαν να πάρουν το μεζέ τους. Φορούσα ακόμα κάτι

που έμοιαζε με κοστούμι, λερωμένο και σκισμένο σε
δεκάδες σημεία. Η Paul Smith γραβάτα μου, στόλι-

ζε σφιχτοδεμένη σε αιμοστατικό δέσιμο το δεξί μου
βραχίονα και το καρό της μοτίβο είχε διανθιστεί με
τη μελιτζανιά στάμπα του ξεραμένου μου αίματος.

Ίσως χειρότερο πράγμα και από τον ίδιο τον πόλεμο,

[ 2 ]