Page 22 - mag_011
P. 22

Μακριά μου να φύγεις




                                            Πάνος Γαβαλάς (Κώστας Βίρβος - Πάνος Γαβαλάς,
                                                            Πίτουρας, Αργύρης Κουλούρης)
                                                  Πόσες φορές, πείτε μου, τραγουδήσατε αυτό το
                                             τραγούδι επειδή θέλατε, πραγματικά, να… φύγει από

                                            κοντά σας; Νομίζω καμία! Όσες φορές κι αν το πούμε,
                                             άλλες τόσες δεν το εννοούμε. Είναι η χαρακτηριστική

                                                περίπτωση… «ομολογία εκ του αντιθέτου». Στην
                                             ουσία λέμε, «μη φεύγεις μη, με πόνο σου φωνάζω».
                                               Αλλά, ποιος εγωισμός αντέχει τη σκληρή αλήθεια;

                                               Γι αυτό, το τραγούδι αυτό, διασκευάστηκε άπειρες
                                               φορές, τραγουδιέται σε κάθε πρόγραμμα και κάθε
                                            φορά που το ακούμε, είναι σα να γράφτηκε τώρα, και

                                            για την περίπτωσή μας! Αφιερώστε το άφοβα λοιπόν,
                                            ο παραλήπτης το έχει ήδη αποκρυπτογραφήσει και…
                                           δεν πρόκειται να πάει πουθενά! Δυστυχώς ή ευτυχώς
                                                                  πάλι δικός σας θα ΄ναι!


   22 22






                            Κάτω απ’ τη μαρκίζα




                                              Βίκυ Μοσχολιού
                             (Μάνος Ελευθερίου - Γιάννης Σπανός)
                  Θα μου επιτρέψετε, να λάβω το λόγο… «Επί προσωπικού»!

                        Από τα πολύ αγαπημένα μου, κάθε φορά που θέλω
                        να θυμηθώ τους ανθρώπους που αγάπησα και δεν

                      είχαν τίποτα, εν τέλει, να μου «πουν»… Που, όταν τους
                    αναζητούσα στα Πατήσια… είχαν κατέβει στα Πετράλωνα.
                    Εκείνους, που ούτε τη… «στιγμή», ούτε την… «εκδρομή»

                    δεν έζησαν, είτε με ήλιο είτε με βροχή. Εκείνους, που τους

                                            τρόμαζε η αγάπη, γιατί
                                 …πώς να μη σε τρομάζει το «άγνωστο»;
                      Χαρισμένο, λοιπόν, σ’ εκείνους… και ιδιαίτερα οι στίχοι:
                        «Εσύ όπου να πας, σ’ όποιο ταξίδι /σε λάθος στάση θα

                     κατεβείς… Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα/ πού μένεις,
                           πού κοιμάσαι και πώς ζεις/ κι εσύ που ξέρεις όσα

                               η καταιγίδα/ δεν έχεις κάτι για να μου πεις».
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27