Page 6 - mag 122

ΕDITO_REAL

Για δοκιμή, μόνο!

Πριν να αρχίσω να βάζω τις λέξεις τη μια δίπλα στην άλλη, με το κλασι-

κό άναρχο στυλ μου, για να γράψω αυτό που κάθε φορά το βαφτίζουμε
edito_real, διάβασα στην επικεφαλίδα του word προτάσεις από το copilot

για τη σύνταξη διαφόρων κειμένων.

Σκέφτηκα, να κάνω για πρώτη φορά μια δοκιμή έτσι για τη δοκιμή.

Σε πολύ λίγο, εμφανίστηκε ένα κείμενο που άντεχε στην ανάγνωση αλλά
ήταν, αυτό που λέμε όταν ακούμε κάποιους πολιτικούς, άχρωμο, άψυ-

χο, ξύλινη γλώσσα. Είχε σωστή δομή, σωστή σύνταξη, κάτι που αρκετές

φορές λείπει από τα κείμενα που έχουν προσωπικό στίγμα και συναι-
σθηματική φόρτιση.

Ήθελε να πει κάτι αλλά δεν ήξερε το πως. Ήταν εγκλωβισμένο σε γνώ-
ση αλλά ταυτόχρονα και σε αδυναμία να ακουμπήσει το συναίσθημα.

Δηλαδή, όπως είναι εγκλωβισμένοι σήμερα οι πολιτικοί μας που αγω-

νιούν για τις δημοσκοπήσεις που δίνουν το στίγμα για τη μελλοντική

τους ύπαρξη και ανάλογα με το αποτέλεσμα βγαίνουν και μιλάνε. Ρί-
χνουν ένα σωρό θέματα στο τραπέζι των συζητήσεων και στην ουσία

δεν έχουν ολοκληρωμένη πρόταση για κανένα. Τους είναι αρκετό να

διαπιστώνουν τα λάθη των άλλων για να καλύπτουν τη δική τους ανε-

πάρκεια στην παράθεση ικανοποιητικών επιχειρημάτων που θα γίνουν
αφετηρία για κάτι καλύτερο.

Τελικά, ήταν ένα κείμενο που θα έδινε άνετα κάποια κλικ σε μια ηλε-
κτρονική εφημερίδα αλλά μέχρι εκεί. Θα το είχες ξεχάσει μετά από λίγο.

Τώρα ίσως να σκεφτείτε γιατί έβαλα και τους πολιτικούς στην εξίσωση;

Είναι κάτι πολύ απλό. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσατε ή δια-

βάσατε κάτι από τους πολιτικούς που να σας αγγίξει;

Οι πολιτικοί μας δεν μπαίνουν στην ουσία της καθημερινότητας είτε για-

τί δεν μπορούν επειδή δε βιώνουν τα ίδια μ' εμάς και αρκούνται να μι-
λάνε για να πουν κάτι που καταλήγει να είναι διαπίστωση και ευχολόγιο

αλλά ποτέ μια ουσιαστική πρόταση.

Γιατί όμως να τα βάζω με τους πολιτικούς; Η δική μας καθημερινότητά

δεν είναι ξύλινη και απρόσωπη; Δεν έχει σημείο αναφοράς το διαδί-