Page 6 - mag_112_new

ΕDITO_REAL

Τώρα... Tώρα, στρίβεις και παρκάρεις. Όχι έτσι, αλλιώς, να

βλέπει και το αυτοκίνητο τη θάλασσα. Σβήσε τη μηχανή,

πάρε το κλειδί και βγες, προχώρα, πήγαινε μπροστά στην

παραλία... περπάτησέ τη απ' άκρη σ' άκρη και μετά βρες το

σημείο που σε κάλεσε για να καθίσεις.

Μην κλείνεις τα μάτια σου, θα το κάνεις αργότερα όταν θα

θέλεις να ευθυγραμμίσεις το βλέμμα σου με τη γραμμή του

ορίζοντα την ώρα που θα δύει ο ήλιος.

Τώρα, άφησέ τα να γεμίσουν από τα χρώματα της θάλασ-

σας, της παραλίας, των ανθρώπων.

Δες και νιώσε τον ελαφρύ κυματισμό, το απαλό άγγιγμα του
6
αέρα στο σώμα σου. Δες τα μικρά που παίζουν με τους πύρ-

γους που τους χαλάει το κύμα λες και θέλει να τα εκπαι-

δεύσει πως τα πάντα στη ζωή χρειάζονται γερά θεμέλια.

Δες τα μεγαλύτερα παιδιά που φλερτάρουν χωρίς να το

γνωρίζουν αλλά και τους μεγαλύτερους που με κάθε τους

αναπνοή προσπαθούν να πάρουν νέα ζωή από την αύρα της

θάλασσας.

Αυτή είναι η θάλασσα σου παίρνει και σου δίνει. Παίρνει το

άγχος, γιατρεύει το μέσα σου, ομορφαίνει το έξω σου και

σε κάνει να χαμογελάς όση ώρα είσαι κοντά της. Φεύγεις

ανανεωμένος και σκέφτεσαι πότε θα ξαναπάς.

Φεύγεις και σκέφτεσαι πως θα ήταν υπέροχο αν θα μπο-

ρούσες να είχες ένα δωμάτιο εκεί, πάνω στο βράχο. Να κά-

θεσαι με τις ώρες και τις μέρες να βλέπεις, να βλέπεις και