Page 7 - mag_110

του Βασίλη Αρδά

Τέλος πάντων, έγραφα για τα δώδεκα χρόνια του περιοδικού της παρέας.
Το περιοδικό ξεκίνησε μέσα στην κρίση. Θυμόσαστε

μνημόνια, περικοπές μισθών και συντάξεων, αύξη-

ση των ορίων συνταξιοδότησης και ένας νέος, υπο-

τίθεται, προσωρινός νόμος ο ΕΝΦΙΑ που είναι ακόμα εδώ,
παρόλο που βγήκαμε από τα μνημόνια… το έχετε καταλάβει; Το περι-

οδικό λοιπόν, μεγάλωσε με συγκυβερνήσεις κομμά-

των που είχαν τον πρώτο λόγο και τον τελευταίο για

την είσοδό μας στην κρίση. Και ενώ το πρόβλημα για τη διαβί-
ωση όλων μας ή σχεδόν όλων μας ήταν μεγάλο, τα κόμματα εκεί τα ίδια…

τα κάνουμε όλα καλά και σε λίγο θα ξεπεράσουμε την κρίση και μπλα
μπλα. Στο ενδιάμεσο, είχαμε εκλογές και φτάσαμε τρία

χρόνια μετά, το 2015, να ελπίζουμε όχι ότι θα σκίσει

κάποιος τα μνημόνια όπως έλεγαν, αλλά να κάνει κάτι διαφορετι- 7
κό και πράγματι έκανε. Τουλάχιστον για μια τετραετία είχα-

με πιο κοινωνικό κράτος πιο αισιόδοξες σκέψεις. Δεν

έγιναν όλα τέλεια αλλά κάποια άλλαξαν και αρκετά δεν έγιναν. Δύσκολο
το εγχείρημα για να πετύχει σε μια τετραετία. Πως να πετύχει άλ-

λωστε μια αριστερόστροφη κοινωνική πρόταση όταν
για χρόνια υπήρχαν δεξιόστροφες συμπεριφορές. Τα χρόνια περ-

νούσαν και εμείς, με την παρέα των φίλων, συνεχί-

ζαμε με κρύο και με ζέστη να είμαστε κάθε μήνα με

νέο τεύχος στις οθόνες πάντα με διάφορα θέματα και

προτάσεις για θετική σκέψη. Φτάσαμε τέσσερα χρόνια μετά να
έχουμε εκλογές και άλλαξε η κυβέρνηση. Γυρίσαμε πάλι στα ίδια. Πόσο

γρήγορα ξεχάσαμε το ποιος και ποιοι μας οδήγησαν

στην κρίση πως βρήκαμε νέους φταίχτες; Πως να μη

βρούμε φταίχτες για τα δικά μας λάθη όταν το εγώ ποτέ δεν έγινε

εμείς και όταν πάντα φταίνε οι άλλοι. Αλλάξαν όλα και ξανά

από την αρχή τα λόγια τα μεγάλα και να ποιος φταίει… ο προηγούμε-