Page 14 - mag_108
P. 14
ΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΉΣΟΥΜΕ…
ΣΤΩΙΚΟΙ
ΚΑΙ ΣΚΕΠΤΙΚΟΙ
μους. Στη διάρκεια των εμφυλίων μόνο κριτήριο την καταλήστευσή
πολέμων ο ένας στρατηγός εμφα- του. Ο Αύγουστος δεν είχε μόνο
νιζόταν ως υπέρμαχος της Συγκλή- επίσημα θεοποιηθεί μετά το θάνα-
του και ο άλλος ως υπέρμαχος των το του αλλά σε πολλές επαρχιακές
συμφερόντων του λαού. Η νίκη πόλεις ανακηρύχθηκε Θεός. Η δια-
ήταν πάντα με το μέρος εκείνου που κυβέρνηση της αυτοκρατορίας πα-
πρόσφερε τις μεγαλύτερες αμοιβές ρέμεινε σχετικά ικανοποιητική και
στους στρατιώτες. Οι στρατιώτες κατά την περίοδο των διαδόχων
δεν απαιτούσαν μονάχα μισθό και του Αυγούστου, όπως του αυτο-
πλιάτσικο αλλά και δωρεά σε γαί- κράτορα Τραϊανού, 98 μ.Χ., μέχρι
ες. Γι’ αυτό κάθε εμφύλιος πόλεμος και το θάνατο του Μάρκου Αυρήλι-
τελείωνε με την έξωση των παλαι- ου, το 180 μ.Χ. που τον διαδέχτηκε
ών κτηματιών από τη γη τους, που ο γιός του Κόμοδος.
14 υποτίθεται ότι καλλιεργούσαν και Η ενοποίηση του ευρύτερου μεσο-
για λογαριασμό του κράτους, για γειακού χώρου, η συνύπαρξη δια-
να παραχωρήσουν τη θέση τους φορετικών λαών υπό τη ρωμαϊκή
στους λεγεωνάριους του νικητή.
Οι δαπάνες των εμφυλίων πολέ- κυριαρχία, οικονομικές ανισότη-
μων καλύπτονταν από τη δήμευ- τες και ανασφάλεια ακόμα και για
ση των περιουσιών των πλουσίων τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα,
που εκτελούνταν. Ο Αύγουστος είναι μερικά από τα χαρακτηριστι-
τελικά είχε καταγάγει τόσο μεγάλη κά της περιόδου μέσα στην οποία
νίκη ώστε δεν είχε απομείνει κανέ- αναπτύχθηκε το ρεύμα του στωικι-
νας σοβαρός ανταγωνιστής για να σμού και του σκεπτικισμού. Όπως
αμφισβητήσει την εξουσία του. Η όλα τα φιλοσοφικά ρεύματα αυτής
βασιλεία του Αυγούστου ήταν μία της εποχής, η προτεραιότητα είναι
περίοδος ευτυχίας για τη Ρωμαϊ- η εξασφάλιση της γαλήνης και της
κή Αυτοκρατορία. Η διοίκηση των αταραξίας του ανθρώπου μέσα σε
επαρχιών είχε επιτέλους οργανω- ένα κόσμο ρευστότητας, ανασφά-
θεί με κάποια πρόνοια για την ευ- λειας και αβεβαιότητας.
ημερία του πληθυσμού και όχι με
