Page 71 - mag_106
P. 71

του Αλέξανδρου Αραμπατζή











               κάνουμε πως δεν ξέρουμε τίπο-                         μή πρέπει να αραδιάζω κομμάτια

               τα και με τον πιο φανφαρόνικο και                     από  το κρέας του εαυτού μου στην
               θορυβώδη τρόπο διατυμπανίζουμε                        προθήκη του δημόσιου κοινωνικού

               τον εγωπαθή μας αρνητισμό.                            κρεοπωλείου για να τα ψαχουλεύει

               Ένας δειλός ανθρωπάκος είμαι που                      και να τα μυρίζει ο καθένας. Κι όχι
               δεν κοίταξε ποτέ τη ζωή κατάματα                      μόνο αυτό, αλλά και να κρίνει αν εί-

               γιατί φοβόταν μήπως αντικρίσει το                     σαι ακόμα ζωντανός ή ψοφίμι.

               κοροϊδευτικό της χαμόγελο ή το                        Κάθε μέρα, μα κάθε μέρα, αντικρί-
               κυνικό της βλέμμα.                                    ζω την ίδια εικόνα.


               Τέτοιες σκέψεις δεν τις κάνει κανείς                  Στη μια γωνιά ένας σκύλος. Απένα-
               στη δουλειά του, στην τράπεζα ή στο                   ντι ο άνθρωπος. Στην άλλη γωνιά

               γραφείο, όπου ο μόνος νόμος που                       άλλος σκύλος. Απέναντι άλλος άν-
               ισχύει είναι ο νόμος της επιβίωσης.                   θρωπος. Γραφεία παντού, παντού,

               Όσο λιγότερο χρόνο διαθέτεις τόσο                     παντού. Παντού γραφεία. Και μα-
               μεγαλύτερη επιτάχυνση πρέπει να                       γαζιά. Αλυχτάνε αλαφιασμένα  τα                            71

               αναπτύξεις για να πετύχεις τον στό-                   σκυλιά. Απέναντι βαρυγκομά μόνος

               χο σου. Η φύση δεν εγγυάται την                       ο άνθρωπος. Τα σκυλιά μαζεύο-
               επιβίωση παρόλα τα μέσα που πα-                       νται σε μια γωνιά. Στην άλλη γωνιά

               ρέχει και η κοινωνία εγγυάται σί-                     κρύβεται ο άνθρωπος. Τράπεζες
               γουρα τον κανιβαλισμό. Η ελπίδα                       στην μια και στην άλλη γωνιά. Ροές

               των καταφερτζήδων διαφέρει από                        κεφαλαίων κολυμπάνε στην άυλη
               την ελπίδα των αντιηρώων ή έστω                       μονεταριστική θάλασσα. Χρηματι-

               και ανάξιων στο ότι η ελπίδα των                      στές βουτάνε στο κενό. Εντάλματα

               πρώτων διαθέτει ισχυρή βαρυτική                       εισερχοεξερχόμενα, φάκελοι εξερ-
               δύναμη ενώ των δεύτερων στερεί-                       χοεισερχόμενοι.

               ται  εξολοκλήρου  δύναμης. 'Ολοι,                     Μέσα κλιματισμός. ΄Εξω ομίχλη,
               ασφαλώς,  τραμπαλιζόμαστε σ' αυ-                      λιμνασμένα νερά. Καταγής ο άστε-

               τήν την τεράστια τραμπάλα, αλλά                       γος.  Βουίζει  μανιασμένος αέρας
               εκείνοι που δεν πέφτουν είναι εκεί-                   που σβήνει τα βογκητά των οφει-

               νοι που ξέρουν από που να κρατη-                      λετών. Βαράει η καμπάνα της εκ-

               θούν.                                                 κλησίας. Εωθινόν. Κύριε Ελέησον.

                                                                     Κύριε Ελέησον. Κύριε Ελέησον.

               Κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγ-
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76