Page 8 - mag_003

το Golf μας έτσι γυρνούσε πίσω...

Η παρέα στα ΧΑΝΙΑ!

Κολυμπάρι

Έτσι ακριβώς, με τον παραπάνω συλλαβισμό,
θυμάμαι κάθε τέτοια εποχή τη Μαντώ*
να μας λέει ότι θέλει παγωτό και να κάνει

την παρέα να χαμογελά ανέμελα πριν
από αρκετά χρόνια στις διακοπές.
Σήμερα, η Μαντώ είναι φοιτήτρια στο ΠΑ.ΠΕΙ.
και η αδερφή της η Στέλλα ζει και εργάζεται Στο Κολυμπάρι
μόνιμα στο Λονδίνο. είδαμε πρώτη φορά
Από την τότε παρέα της Κρήτης, που μια χρονιά τη χελώνα
έφτασε να έχει 20 άτομα ταυτόχρονα και να μένουμε Caretta - Caretta
όλοι στο ίδιο ξενοδοχείο, να κάνουμε τις βόλτες μας στα Χανιά, να γεννάει!
Yπέροχη εμπειρία!
να πηγαίνουμε για μπάνιο μια στη Φαλάσαρνα, την άλλη στην Παλαιόχωρα
8 ή στο Ελαφονήσι... έχει μείνει μια γλυκιά ανάμνηση,

χωρίς ακόμα να έχει ξεθωριάσει εντελώς.
Εκείνη η εποχή, ζωντανεύει μόνο μέσα από φωτογραφίες, όπως στα Ραβδούχα
άλλωστε όλες οι καλές στιγμές.
Καλύπτουμε με αυτό τον τρόπο την ανάγκη να βρούμε μια απροβλημάτιστη
όαση λίγων στιγμών, σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση που κάνει αβέβαιη,
όχι μόνο τις ολιγοήμερες πλέον διακοπές, και την ύπαρξη των σχέσεων, αλλά
ακόμη και τη δυνατότητα επιβίωσης. Δε μου αρέσουν τα δράματα, αλλά αν
αυτό που ζούμε δεν περιγράφεται σα δράμα τότε αυτό που έρχεται πως θα
το ονομάσουμε; Δράμα δεν είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε
χρήματα.

Δράμα δεν είναι το να μην πάμε διακοπές (...ταξίδεψε ο νους και αυτό μου
φτάνει). Δράμα είναι, ότι σε ένα πολύ κοντινό αύριο τα νέα λεξικά δε θα έχουν
μέσα τη λέξη αισιοδοξία. Και μαζί μ’αυτή, θα χαθούν και οι λέξεις εμπιστοσύνη,
συμπαράσταση, ενδιαφέρον, φίλος.
Δεν έχει σημασία ποια θα χαθεί πρώτη ή αν θα χαθούν όλες μαζί.
Σημασία έχει, ότι όταν χαθούν θα έχει χαθεί και ουσιαστικά πλέον, ο
ανθρώπινος παράγοντας.
Δε θα μας νοιάζει τι έγινε ο διπλανός μας, ο φίλος μας... εμείς.

Τότε, θα είναι πραγματική ανάγκη να ψάχνουμε στις φωτογραφίες για να
θυμηθούμε τα χαρακτηριστικά φίλων, γνωστών και ... ίσως και τα δικά μας.
Και μόλις τα δούμε, είναι ορατός ο κίνδυνος να ρίχνουμε και τις φωτογραφίες
στη φωτιά, για να... ζεσταθούμε, καίγοντας συνειδητά το παρελθόν μας.
Και όπως ξέρετε, χωρίς παρελθόν, δεν υπάρχει σήμερα, δεν υπάρχει μέλλον.

* Με τη Μαντώ, (θα τη δείτε με μπρατσάκια) τη Στέλλα (που κολυμπάει) και με τους γονείς
τους, Μαρία και Στράτο βρισκόμαστε ευτυχώς ακόμα.